Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΝΥΚΤΟΣ

Αγαπώ το ξενύχτι, το ποτό και το τσιγάρο. Τις μικρές δόσεις θανάτου που μου υπενθυμίζουν ότι είμαι ακόμη ζωντανή. Αγαπώ το τίποτα, γιατί με βοηθά να αισθάνομαι "κάτι". Υπάρχω ή όχι; Ζω ή πέθανα; Κατά βάθος το ξέρω, οι απαντήσεις βρίσκονται μέσα μου. Θέλω, όμως, στ' αλήθεια να τις βρω;

Αγαπώ τα πανσέληνα βράδια, μα πιο πολύ αγαπώ τα άδεια φεγγάρια, γιατί μου θυμίζουν εμένα. Σαν απογοητευμένα "Σ' αγαπώ" που έμειναν μισά και υψώθηκαν στο ουράνιο στερέωμα να μας θυμίζουν την έλλειψη τους.

Θέλω να κατηγορήσω κάποιον για τη δική μου κατάντια, για το δικό μου απύθμενο κενό· δεν φταίει, ωστόσο, κανείς γι' αυτό που νιώθουμε μέσα μας. Κι όσοι μας αγαπούν στ' αλήθεια θα πρέπει να μας αγαπούν γι' αυτό που πραγματικά είμαστε. Να μας αγαπούν με όλα μας τα κενά και για όλα μας τα μειονεκτήματα...

Σχόλια

  1. Παντα μου αρεσε το γραψιμο σου. Ομως βλεπω οτι τελικα, στην ποιηση ΣΚΙΖΕΙΣ!Φιλια! Προσεχε τη Λιζα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ-πολύ γλυκιά μου πεταλούδα!
      Προσπαθώ να την προσέχω, δεν είναι πάντα εύκολο..
      Φιλάκια

      Διαγραφή
  2. Αυτό για κάποιο λόγο το ξεχώρισα από αυτά που διάβασα...Θα το αναδημοσιεύσω και στο blog....Είναι πανέμορφο...Με συγκίνησε!
    Φιλάκια :*

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ-πολύ γλυκούλα μου!
      Πάντα με συγκινείς όταν αναδημοσιεύσεις δημιουργήματα μου..
      Φιλάκια <3

      Διαγραφή
  3. "Τις μικρές δόσεις θανάτου που μου υπενθυμίζουν ότι είμαι ακόμη ζωντανή." Αγαπώ το γράψιμο σου, γιατί μέσα στα κείμενα σου βρίσκω εμένα. Ειδικά σε μια φάση της ζωής μου, που ειλικρινά δεν ξέρω ποια είμαι και τι πρόκειται να κάνω από δω και μπρος. Σ' έυχαριστώ για αυτό και όπως είπε και η πεταλούδα από πάνω, να προσέχεις!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα σου λόγια γλυκιά μου!
      Θα τη βρεις την άκρη, μην ανησυχείς..το δρόμο σου αν δεν τον χαράξεις, θα σε χαράξει αυτός..
      Κι εσύ να προσέχεις τον εαυτό σου!
      Φιλιά

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Πένητες του έρωτα

Μόνοι στο μαζί. Ζητώντας το λίγο γιατί το πολύ δεν αρκεί. Πένητες του έρωτα σε μιας νυχτιάς κραιπάλη ξοδεύοντας αλόγιστα ηδονική σαμπάνια και έναστρα φιλιά. Καρτερικά και μυστικά προσμέναμε του έρωτα και της σκιάς του πόθου μονοπάτι. Η ανάσα σου στην κλείδα μου δίνει πνοή στο άδειο κέλυφος. Στο στήθος που βρυχάται. Ακολουθώ δαγκωματιές - χάρτης ευλαβικός των λάφυρων της σάρκας σου. Εγώ ο ταπεινός προσκυνητής το θείο θαύμα από τα χείλη σου ζητώ να μεταλάβω. Το σώμα μου στο σώμα σου. Διψά. Αναριγεί. Και φλέγεται. Γυμνή, πριν καν τα ρούχα μου πετάξω. Τα χέρια σου σμιλεύουν στο κορμί μου νέα ιδιότητα. Στις γλώσσες όλων των εθνών και των ανθρώπων γράφουν επάνω στο Συντελεσμένο Μέλλοντά μου. 12.03.2020

Φανταστικοί αριθμοί - ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Με λένε Τόνια.  Εκ του Αντωνία ορμώμενη.  Η ιστορία μου ξεκίνησε όταν μού έκοψαν δύο γράμματα από το βαφτιστικό μου, για να μου δώσουν νέο όνομα και νέα ιδιότητα. Επτά χαρακτήρες είναι πολλοί για να τους σηκώσει μια παιδική πλάτη, που ακόμη αναζητά το δικό της χαρακτήρα. Η ζωή μου ξεκίνησε με μία αφαίρεση. Μια αριθμητική πράξη μου έδωσε ταυτότητα, κι έγινε ο οδηγός μου για να ανακαλύψω τον κόσμο. Αγαπώ τους αριθμούς. Νιώθω ασφάλεια όταν με περιτριγυρίζουν αριθμητικά ψηφία. Οι αριθμοί είναι αναμφίσημοι και απαρέγκλιτοι. Απόλυτοι.  Η ζωή μου ήταν πάντοτε μαθηματικά. Κάθε στιγμή, κάθε ανάμνηση, μεταφραζόταν σε ένα αριθμητικό σύνολο. 12 χρόνια σχολείο, 6 χρόνια σπουδών, 2 πτυχία. 5 ξενόγλωσσοι τίτλοι, 8 αριστεία, 250 διαγωνίσματα. 6 αγώνες στίβου, 2 παραστάσεις χορού, 1 ρεσιτάλ πιάνου. 5 σχέσεις, 32 ημέρες διακοπών, 8 μήνες συγκατοίκησης. 476 γραπτά μηνύματα, 23 πρώτα ραντεβού, 19 πρώτα φιλιά. Οι αριθμοί όριζαν το είναι μου. Τίποτα δεν διατάρασσε τη γεωμετρία της ύπαρξής

Δέκα τοις εκατό

«Ο άνθρωπος χρησιμοποιεί μόνον το δέκα τοις εκατό των δυνατοτήτων του εγκεφάλου του. Συγκρατήστε αυτήν την πληροφορία, θα σας χρειαστεί αργότερα». Με αυτά τα λόγια την υποδέχτηκε η δόκτωρ Περνέλ στο γραφείο της. Η κυρία Έβανς την παρακολουθούσε με καχυποψία. Δεν ήταν μονάχα η ριζοσπαστική κλινική έρευνα, στην οποία δέχτηκε να λάβει μέρος, που την τρόμαζε. Περισσότερο δυσκολευόταν να εμπιστευτεί τη νεαρή γυναίκα απέναντι της. Ήταν εκ φύσεως επιφυλακτική απέναντι σε επιστήμονες με ηλικία αντιστρόφως ανάλογη με τα ακαδημαϊκά και επαγγελματικά τους επιτεύγματα. Δεν καταλάβαινε πώς ένα παιδί, που βρισκόταν στο πανεπιστήμιο πριν από μερικά χρόνια, θα μπορούσε να επιτύχει εκεί που απέτυχαν επιστήμονες που κουβαλούν δεκαετίες εμπειρίας και μελέτης. Η Νικόλ Περνέλ ήταν διδάκτωρ στο πεδίο της Νευροεπιστήμης και διευθύντρια του τμήματος Νευροβιολογίας του κέντρου βιοϊατρικής έρευνας Ρ.Α.Κ. Στα 35 της χρόνια είχε ήδη ένα βιογραφικό που θα ζήλευαν πολλοί συνάδελφοι της. Φυσικά, δε θα είχε καταφ