Δέκα τοις εκατό

«Ο άνθρωπος χρησιμοποιεί μόνον το δέκα τοις εκατό των δυνατοτήτων του εγκεφάλου του. Συγκρατήστε αυτήν την πληροφορία, θα σας χρειαστεί αργότερα».

Με αυτά τα λόγια την υποδέχτηκε η δόκτωρ Περνέλ στο γραφείο της. Η κυρία Έβανς την παρακολουθούσε με καχυποψία. Δεν ήταν μονάχα η ριζοσπαστική κλινική έρευνα, στην οποία δέχτηκε να λάβει μέρος, που την τρόμαζε. Περισσότερο δυσκολευόταν να εμπιστευτεί τη νεαρή γυναίκα απέναντι της. Ήταν εκ φύσεως επιφυλακτική απέναντι σε επιστήμονες με ηλικία αντιστρόφως ανάλογη με τα ακαδημαϊκά και επαγγελματικά τους επιτεύγματα. Δεν καταλάβαινε πώς ένα παιδί, που βρισκόταν στο πανεπιστήμιο πριν από μερικά χρόνια, θα μπορούσε να επιτύχει εκεί που απέτυχαν επιστήμονες που κουβαλούν δεκαετίες εμπειρίας και μελέτης.

Η Νικόλ Περνέλ ήταν διδάκτωρ στο πεδίο της Νευροεπιστήμης και διευθύντρια του τμήματος Νευροβιολογίας του κέντρου βιοϊατρικής έρευνας Ρ.Α.Κ. Στα 35 της χρόνια είχε ήδη ένα βιογραφικό που θα ζήλευαν πολλοί συνάδελφοι της. Φυσικά, δε θα είχε καταφέρει τίποτα από όλα αυτά αν δεν είχε τη στήριξη του ινστιτούτου. Δε θα ξεχνούσε ποτέ την ημέρα που είδε στο κατώφλι του φτωχικού σπιτιού της τον Σίντνεϊ Άλεν, ιδρυτή του ινστιτούτου Ρ.Α.Κ., ο οποίος ανακοίνωσε στους έκπληκτους γονείς της ότι η κόρη τους είναι μια μαθηματική διάνοια και ότι ήταν πρόθυμος να της προσφέρει πλήρη υποτροφία για τα έξοδα των σπουδών της, ξεκινώντας από εκείνη τη στιγμή. Εικοσιπέντε χρόνια αργότερα, η Νικόλ δε θύμιζε πια σε τίποτα το κοριτσάκι με τα μπαλωμένα ρούχα και τα ραγισμένα γυαλιά μυωπίας, που μόνοι της φίλοι ήταν οι δεκαδικοί αριθμοί και οι τετραγωνικές ρίζες.

 

«Πριν, όμως, φτάσουμε εκεί, θα πρέπει να καταλάβετε πώς λειτουργεί ο χρόνος».

Η ηλικιωμένη γυναίκα ένιωσε το αίμα να κινείται γρηγορότερα στις φλέβες της. Μια κάθετη ρυτίδα αυλάκωσε το μέτωπο της. Η αλαζονεία είναι, φυσικά, έμφυτο χαρακτηριστικό των «θαυματουργών παιδιών», σκέφτηκε. Αν μισούσε κάτι, ήταν να της μιλούν σαν να είναι ανόητη.

«Θα έλεγα ότι μετά από 75 χρόνια ζωής, έχω μεγάλη εμπειρία στο θέμα» απάντησε ψυχρά. Πρόφερε με συριγμό την τελευταία λέξη, καθώς είχε σφίξει ασυναίσθητα το σαγόνι της.

Η νεαρή επιστήμονας χαμογέλασε. «Βεβαίως, έχετε περισσότερη και πολυτιμότερη εμπειρία από εμένα στον ανθρώπινο χρόνο, αλλά ο διάλογός μας εν προκειμένω θα επικεντρωθεί στο συμπαντικό χρόνο». Έβλεπε περιχαρής τα ερωτηματικά να ζωγραφίζονται στο βλέμμα της κυρίας Έβανς. Ήξερε ότι με ανθρώπους αυτής της ηλικίας έπρεπε πάντοτε να δώσει μάχη ώστε να αποδείξει ότι το πτυχίο της δεν ήταν απλώς ένα χαρτί. «Επιτρέψτε μου να σας κάνω μία μικρή εισαγωγή στα χωροχρονικά ταξίδια».

 

«Νομίζουμε ότι ο χρόνος είναι ένα βέλος που κινείται γραμμικά και η ευθεία του έχει αρχή, μέση και τέλος. Κάνουμε λάθος. Ο χρόνος είναι μία σπείρα, και η κυκλική της πορεία παρασύρει τα πάντα στο κέντρο της. Αυτό που ονομάζουμε παρόν δεν είναι παρά ένα σημείο επάνω στην έλικα της σπείρας, ενώ αυτό που θεωρούμε ως τέλος, είναι το κέντρο της.

Καθώς η έλικα κινείται επάνω στο ίδιο επίπεδο, κάθε σημείο της υπάρχει και κινείται κατά τον ίδιο χρόνο με οποιοδήποτε άλλο σημείο της έλικας. Με άλλα λόγια, ο χρόνος είναι ταυτόχρονα άπειρος και μηδενικός.

Την ώρα που εμείς καθόμαστε σε αυτό το γραφείο, ένας έγχρωμος διαδηλωτής στην Ουάσινγκτον ακούει το Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ να λέει «έχω ένα όνειρο», δίχως να γνωρίζει ότι την ίδια στιγμή στο Μέμφις μία κυνηγετική καραμπίνα Ρέμινγκτον δολοφονεί τον χαρισματικό ακτιβιστή. Ταυτόχρονα, ο παππούς του διαδηλωτή πωλείται ως σκλάβος σε έναν αμερικανό γαιοκτήμονα, ενώ ο εγγονός της αδελφής του μόλις εκλέχτηκε στη Γερουσία των Ηνωμένων Πολιτειών.»

«Μου λέτε ότι, ενώ εγώ μιλάω μαζί σας, την ίδια στιγμή δίνει ομιλία ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ; »

«Μάλιστα. Επίσης την ίδια στιγμή γεννιέται και πεθαίνει».

«Δηλαδή αν ανοίξω το παράθυρο, θα δω τον Κίνγκ να μιλάει» αντέτεινε η κυρία Έβανς, με ειρωνική χροιά.

«Δυστυχώς δεν είναι τόσο απλό το ζήτημα της χρονικής σπείρας. Η καμπύλη του χρόνου πράγματι περικλείει όλα αυτά τα γεγονότα, η ύλη σας όμως είναι καθηλωμένη στη χρονική ευθεία που βιώνετε ως άνθρωπος. Καθώς η συνείδησή σας δεν έχει τα εργαλεία να αντιληφθεί την τέταρτη διάσταση, δε μπορείτε να δείτε παρά μόνο την περιέλιξη στην οποία βρίσκεται το φυσικό σας σώμα».

Η κυρία Έβανς απέμεινε να την κοιτά φανερά απορημένη. Η δόκτωρ Περνέλ αναρωτήθηκε πόσο χρόνο θα κέρδιζε, εάν δεν απαιτούσε το πρωτόκολλο να εξηγήσει στους συμμετέχοντες θεωρίες που δεν καταλάβαιναν κι ούτε επρόκειτο να καταλάβουν. Πήρε μια βαθιά ανάσα και συνέχισε, σαν μαγνητοφωνημένο μήνυμα σε κασέτα.

«Στο σημείο αυτό σαφέστατα προκύπτει το παράδοξο της χρονικής υποκειμενικότητας. Κάθε οντότητα υπάρχει εντός ενός πεπερασμένου χρονικού πλαισίου. Και το πλαίσιο αυτό ποικίλει, με βάση το υποκείμενο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο χρόνος ως έννοια και ως διάσταση δεν είναι ανθρωποκεντρικός. Οι άνθρωποι δεν είναι παρά μία μεταβλητή στη χωροχρονική συνάρτηση.

Στην πραγματικότητα υπάρχουν αναρίθμητες σπείρες χρόνου που κινούνται και αλληλεπιδρούν επάνω στην έλικα μίας απείρως μεγαλύτερης σπείρας. Κάθε σπείρα είναι μοναδική, ένα εγωκεντρικό σύμπαν, που ξεκινά από την ίδια και τελειώνει μέσα στην ίδια. Υπάρχουν τόσοι πεπερασμένοι χρόνοι όσα και υποκείμενα. Ο ανθρώπινος χρόνος δεν είναι παρά μία οπτική γωνία που αποτυπώνει τμήμα ενός ευρύτερου φαινομένου».

«Δηλαδή εγώ, εσείς, η αράχνη που αυτή τη στιγμή περπατά πάνω στο πτυχίο σας» η Νικόλ αναρρίγησε άθελα της. Απεχθανόταν τις αράχνες. «όλοι εμείς είμαστε ξεχωριστές σπείρες, αλλά βαδίζουμε πάνω στην ίδια μεγαλύτερη σπείρα» η κυρία Έβανς ήταν αποφασισμένη να εντυπωσιάσει αυτή την πολύξερη νεαρή.

«Ακριβώς».

«Και για ποιο λόγο χάνουμε το χρόνο μας με αυτή τη θεωρία, εφόσον εγώ δε μπορώ να δω το παρελθόν της αράχνης κι εκείνη δε μπορεί να δει το δικό μου; »

Η δόκτωρ Περνέλ δε μπόρεσε να συγκρατήσει ένα γελάκι. Η γυναίκα απέναντί της ήταν ειλικρινής και δε μετρούσε τα λόγια της. Αν μη τι άλλο, η κλινική έρευνα θα είχε ενδιαφέρον.

«Το θέσατε πολύ ωραία, αλλά θα καταλάβετε στη συνέχεια το γιατί. Θα φτάσω κι εκεί πολύ σύντομα. Λίγη υπομονή ακόμα».

Η κυρία Έβανς τη ζύγισε με το βλέμμα. Προσπαθούσε ακόμα να αποφασίσει αν θα συμπαθούσε τη νεαρή δόκτορα ή όχι.

«Ο άνθρωπος ήθελε ανέκαθεν να δαμάσει το χρόνο. Έψαξε να βρει ρωγμές στο χωροχρονικό συνεχές, συνέθεσε μαθηματικούς τύπους, προσπάθησε να χτίσει μηχανές που θα υπερβούν τις ανθρώπινες δυνατότητες. Απέτυχε παταγωδώς.

Ο λόγος που το ταξίδι στο χρόνο δεν είναι δυνατό, είναι επειδή η ύλη δεν έχει την ικανότητα να ζήσει το χρόνο στη μαθηματική του υπόσταση. Το ανθρώπινο σώμα γεννιέται, γηράσκει και πεθαίνει. Τα ανθρώπινα όργανα δε μπορούν να είναι ταυτοχρόνως νέα και γηραιά, νεκρά και ζωντανά.»

Η ηλικιωμένη γυναίκα ξαφνιάστηκε. Η απάντηση ήταν τόσο απλή, κι όμως, οι επιστήμονες περνούν μια ζωή προσπαθώντας να την κάνουν περίπλοκη.

«Από την αρχαιότητα, ό,τι δεν μπορούσε να εξηγηθεί επιστημονικά μετατρεπόταν σε φιλοσόφημα, ώστε να το αποδείξει ή να το καταρρίψει ο επιστήμονας του μέλλοντος. Η φιλοσοφία είναι μια τράπεζα θεωρημάτων, ή πιο σωστά ένα ορυχείο όπου κρύβονται διαμάντια ανάμεσα στις πέτρες και τη λάσπη.»

Η κυρία Έβανς ανασήκωσε το ένα φρύδι και την κοίταξε με δυσπιστία. Ήταν προετοιμασμένη να ακούσει τρελές επιστημονικές θεωρίες, αλλά δεν ήταν σίγουρη κατά πόσο ήταν διατεθειμένη να σπαταλήσει το λιγοστό χρόνο που της απέμενε κυνηγώντας φιλοσοφίες και μύθους.

«Την απάντηση σε αυτό το άτοπο ήρθε να δώσει η θεωρία της αθάνατης ψυχής.

Αυτό που οι φιλόσοφοι ονομάζουν ψυχή, έχει θεωρητικά τη δυνατότητα να επιβιώνει το φυσικό θάνατο, να μη γερνά, να μην επηρεάζεται από το χρόνο. Σε αρκετές φιλοσοφίες, μάλιστα,  η ψυχή έχει τη δύναμη της μετάβασης από ένα σώμα σε ένα άλλο, υπερβαίνοντας τις έννοιες της ηλικίας, του φύλου ή ακόμη και του βιολογικού είδους.

Έστω, λοιπόν, ότι υπάρχει ψυχή, πού μπορεί κανείς να τη βρει; »

«Στον εγκέφαλο; » απάντησε διστακτικά η ηλικιωμένη.

«Σαφώς αυτό το έχετε μαντέψει ήδη, από το αντικείμενο της κλινικής έρευνας. Στο σημείο αυτό θα χρειαστεί να ανακαλέσετε την πληροφορία που σας έδωσα στην αρχή του διαλόγου μας:

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος χρησιμοποιεί μόνον το δέκα τοις εκατό των δυνατοτήτων του. Αυτό σημαίνει υπάρχει ένα ενενήντα τοις εκατό που δε χρησιμοποιείται».

«Προσπαθείτε να μου πείτε ότι η ψυχή βρίσκεται μέσα στις περιοχές του εγκεφάλου που δεν χρησιμοποιούμε; » Ασυναίσθητα, έφερε τα δυο της χέρια στα πλαϊνά του κεφαλιού της, σαν να προσπαθούσε να αγκαλιάσει την ψυχή που έκρυβε μέσα του.

«Δε θα ήθελα να σας δώσω μία δογματική απάντηση. Η ψυχή είναι ένας ιδιαίτερος, συναισθηματικά φορτισμένος όρος. Θα προτιμούσα να ονομάσω το εύρημα μας υπερβατική συνείδηση».

Η δόκτωρ Περνέλ ήξερε πολύ καλά ότι όπου εμπλέκεται η θρησκεία διακινδυνεύει η αξιοπιστία της έρευνας.

«Η έως τώρα έρευνα μας κατάφερε να αποδείξει ότι το αδρανές τμήμα του εγκεφάλου όχι μόνον υπάρχει και δρα σε χρονικό διάστημα διαφορετικό του φυσικού σώματος, αλλά κουβαλάει επιπλέον τμήματα του γενετικού κώδικα των υπολοίπων σωμάτων μέσα στα οποία έδρασε ή θα δράσει. Μέσα στον εγκέφαλό μας έχουμε ήδη αποθηκευμένες τις ταυτότητες κάθε ενσάρκωσης της υπερβατικής μας συνείδησης. Καθώς ο χρόνος υπάρχει ενιαία και ταυτόχρονα, όλες οι ενσαρκώσεις υπάρχουν και δρουν αυτήν ακριβώς τη στιγμή. Η υπερβατική σας συνείδηση αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε όλα σας τα πιθανά σώματα ταυτόχρονα, και οι σκοτεινές πλευρές του εγκεφάλου σας καταγράφουν πληροφορίες από όλες τις πιθανές ζωές σας».

«Άρα αυτή τη στιγμή αμέτρητοι εγκέφαλοι μαθαίνουν ότι εγώ μιλάω μαζί σας; » Η ιδέα την τρόμαζε. Η ιδιωτική της ζωή να μην είναι ιδιωτική, να μεταδίδεται και να αποθηκεύεται κάθε της σκέψη, σαν ατυχής ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

«Δε μπορώ ακόμη να σας πω με βεβαιότητα πόσο λεπτομερής είναι αυτή η καταγραφή, καθώς είναι ένα από τα αντικείμενα της κλινικής μας έρευνας, μπορώ, ωστόσο, να σας πω με πόσους εγκεφάλους είναι συνδεδεμένη η υπερβατική συνείδηση. Η έρευνα κατέδειξε ότι υπάρχει περιορισμένος αριθμός ενσαρκώσεων. Συγκεκριμένα, δέκα».

«Μόνο δέκα; Κι είναι το ίδιο για όλους; »

«Κάθε μία χρησιμοποιεί το δέκα τοις εκατό του εγκεφάλου μέσα στον οποίο κατοικεί. Παρόλο που η υπερβατική συνείδηση είναι άπειρη, ο εγκέφαλος, το μέσο όπου αποθηκεύει τις πληροφορίες που χρειάζεται, δεν παύει να είναι ένα ανθρώπινο όργανο. Όπως προείπα, η ύλη έχει συγκεκριμένα όρια».

«Και αυτή τη στιγμή υπάρχουν μέσα στο κεφάλι μου άλλες δέκα σαν εμένα; »

«Μία Κασσάνδρα  Έβανς και άλλες εννέα οντότητες. Μπορεί να έχετε κοινά στοιχεία, ή μπορεί να είστε εκ διαμέτρου διαφορετικοί. Μπορεί μία ενσάρκωση σας να είναι ο Αδόλφος Χίτλερ και μία άλλη ο Γουίνστον Τσόρτσιλ ή ο Τζέσε Όουενς. Μόλις ξεκινήσουμε την έρευνα, θα ανακαλύψουμε φυσικά τη συναρπαστική σας ιστορία».

«Και πώς θα γίνει αυτό; »

«Με τη βοήθεια γενετικών αλγορίθμων χαρτογραφήσαμε τις σκοτεινές περιοχές του εγκεφάλου, με βάση τις αλλοιώσεις του κώδικα. Φανταστείτε ένα σπίτι με κλειδωμένα δωμάτια. Για να ξεκλειδώσετε τις κλειδαριές χρειάζεστε έναν κωδικό, ο οποίος είναι κρυμμένος μέσα στους τοίχους. Για να βρείτε πού βρίσκονται οι κωδικοί, δίχως να χρειαστεί να γκρεμίσετε ολόκληρο το σπίτι, αρκεί απλώς να βρείτε τα σημεία όπου οι τοίχοι έχουν μικρά εξογκώματα ή διαφορές στο χρώμα.

Τα δεδομένα που αποσπούμε μας δίνουν πληροφορίες τόσο για την εξωτερική εμφάνιση όσο για ιατρικές παθήσεις του υποκειμένου. Εκτός αυτού, μας παρέχουν τη δυνατότητα να εντοπίσουμε οικογενειακά δέντρα και τυχόν απογόνους, που πιθανόν να ζουν και έχουμε δείγμα του DNA τους στη βάση δεδομένων μας. Ο γενετικός κώδικας περιέχει, μεταξύ άλλων, συντεταγμένες θέσης, που μας βοηθούν να αναγνωρίσουμε γνωστά ιστορικά γεγονότα, και κατά συνέπεια, την εποχή κατά την οποία έζησε ή θα ζήσει το υποκείμενο».

«Άρα εγώ πρέπει να σας εμπιστευτώ ότι θα σκαλίσετε τους τοίχους χωρίς να γκρεμίσετε το σπίτι μου» σχολίασε δηκτικά η κυρία Έβανς.

«Για την ασφάλειά σας, δε θα διεξάγουμε κανένα πείραμα στο σώμα σας. Γι’ αυτό πριν διερευνήσουμε τις δυνατότητες της συνειδήσεώς σας, θα κλωνοποιήσουμε τον εγκέφαλό σας και θα αποθηκεύσουμε το αντίγραφο σε μία βάση δεδομένων. Εκεί, σε ασφαλές περιβάλλον υπολογιστή, θα επιχειρήσουμε να αποσαφηνίσουμε τις ταυτότητές σας και να σχεδιάσουμε εξατομικευμένες προσομοιώσεις για την καθεμία».

Η δόκτωρ Περνέλ είχε πει τις «απαγορευμένες λέξεις» και περίμενε υπομονετικά την έκρηξη που συχνά ακολουθούσε. Η λέξη «κλωνοποίηση» τάραζε ακόμη και τους πιο ανοιχτόμυαλους συμμετέχοντες, ενώ οι «προσομοιώσεις» διόλου σπάνια ξεκινούσαν συζητήσεις για το αν σκοπεύει η ερευνητική ομάδα του Ρ.Α.Κ. να τους παγιδεύσει στο matrix. Θεωρούσε αυτονόητο ότι η καχύποπτη Κασσάνδρα Έβανς θα επικαλούταν θεωρίες συνωμοσίας.

Μολαταύτα, η έκρηξη δεν ήρθε.

Η ηλικιωμένη δεν ήταν παράλογη, ούτε έψαχνε αφορμές για έριδα. Ήταν μία πολύ άρρωστη γυναίκα που αποζητούσε μια τελευταία ελπίδα.

«Και πώς θα βοηθήσει αυτή η διαδικασία να βρούμε θεραπεία; » ήταν η μόνη ερώτηση που είχε σημασία.

«Μόλις φορτώσουμε τα δεδομένα στην προσομοίωση, θα παρακολουθούμε τα υποκείμενα, αναζητώντας δείκτες που θα υποδηλώνουν την αιτία της ασθένειας και, εν συνεχεία, θα δουλέψουμε στον τρόπο αντιμετώπισής της. Παράλληλα, θα μελετήσουμε αν η ασθένεια είναι αποθηκευμένη στο γενετικό κώδικα των ενσαρκώσεών σας. Με άλλα λόγια, αν κρύβεται στο αδρανές ενενήντα τοις εκατό.

Στο μεταξύ, αν τα συμπτώματα επιδεινωθούν σε τέτοιο βαθμό, ώστε να είναι επίπονη η παραμονή στο σώμα σας, μπορούμε να σας προσφέρουμε μία προσομοίωση όπου θα μεταφερθεί το πνεύμα σας και θα κατοικεί στην ενσάρκωση της επιλογής σας. Μέχρι να βρούμε τρόπο να σας θεραπεύσουμε, η συνείδησή σας θα διαφυλαχθεί στη βάση δεδομένων μας».

«Πιστεύετε ότι ίσως θα ήταν προτιμότερο να αφήσω αυτή τη ζωή και να προχωρήσω στην επόμενη; » η κυρία Έβανς τόλμησε να μοιραστεί την πιο σκοτεινή της σκέψη.

«Όπως ανέφερα πρωτύτερα, στο κέντρο της σπείρας υπάρχει μία μαύρη τρύπα, μέσα στην οποία εξαφανίζεται ο συντελεσμένος χρόνος όταν ολοκληρώσει την ελικοειδή πορεία του. Το τι γίνεται μετά τη μαύρη τρύπα είναι ακόμη άγνωστο. Ορισμένοι ερευνητές εικάζουν ότι πιθανόν ο χρόνος να μεταπηδά σε ένα νέο σύμπαν, να δημιουργεί μία νέα σπείρα χρόνου. Αντίστοιχα, ότι η υπερβατική συνείδηση μεταπηδά σε δέκα νέα άτομα, σβήνοντας τα στοιχεία των προηγούμενων. Οι περισσότεροι θεωρούν ότι μετά τη μαύρη τρύπα υπάρχει το μηδέν, το απόλυτο τίποτα. Ένας οριστικός θάνατος, θα λέγαμε».

Για πρώτη φορά, η νεαρή επιστήμονας κόμπιασε. Η φωνή της χρωματίστηκε με συναίσθημα. Ήταν λύπη αυτό διέκρινε η Κασσάνδρα;

 «Υπάρχει ένας βαθύτερος λόγος που επιθυμούμε να αποθηκεύσουμε τη συνείδησή σας στη βάση δεδομένων μας. Θα μάθουμε με βεβαιότητα μετά τη λήψη γενετικού υλικού, αλλά συνήθως το εγκεφαλογράφημα δεν κάνει λάθος.

Κυρία Έβανς, το εγκεφαλογράφημα υπέδειξε ότι βρίσκεστε στη δέκατη ενσάρκωσή σας. Αν δεν πετύχει η κλινική έρευνα, θα μπείτε στη μαύρη τρύπα».