Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΜΟΝΑΞΙΑΣ

Υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων: αυτοί που κλείνουν τις κουρτίνες κι εκείνοι που τις αφήνουν ανοιχτές. Η απλή αυτή κίνηση μπορεί να φανερώσει πολλά για το χαρακτήρα κάποιου. 

Γιατί είναι τόσο διαφορετικός αυτός που σπεύδει να κλείσει τις κουρτίνες του; Μη βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα -δεν έχει καμία σχέση με την ατιμία, την ανηθικότητα ή το ψέμα. 

Η διαφορά έγκειται στον τρόπο που αντιμετωπίζουν τον έξω κόσμο. 

Οι άνθρωποι δεν κλείνουν τις κουρτίνες για να κρύψουν κάτι επαίσχυντο από τη δημόσια θέα. Τις κλείνουν για να κρυφτούν οι ίδιοι. Να μην βλέπουν κανέναν και να μην τους βλέπει κανείς. Να μην αντικρίζουν τη σκληρή πραγματικότητα. 

Η κουρτίνα είναι μια μεταφορά.
Είναι ένα τείχος. Κρατάει μακριά τον πόνο, τα τέρατα της αστικής ζούγκλας. Όλα όσα φοβάσαι να αντιμετωπίσεις. Όπως δεν αποκαλύπτεις σε κανέναν το τι σε βασανίζε, έτσι αποκρύπτεις και τη βασανισμένη σου φιγούρα. Νιώθεις ασφάλεια. 
Είσαι μόνο εσύ και η κουρτίνα σου. 

Κι οι δαίμονες σου -γνωρίζεστε καλά πλέον. Έχεις μάθει να μην τους φοβάσαι, τους έχεις αποδεχτεί. Αλλά ο έξω κόσμος; Όχι. Δεν μπορείς να τους αφήσεις να δουν τους δαίμονές σου. Δεν θα καταλάβουν. Μπορεί να κατηγορήσουν εσένα που έφερες αυτά τα τέρατα στον κόσμο τους. Που έγινες κι εσύ ένα από αυτά. 
Καλύτερα να μην βλέπουν. Να μην μολυνθεί η δική τους ευτυχία. Είσαστε όλοι πιο ασφαλείς έτσι. 

Μόνο που καμιά φορά ξεγελιέσαι από την ασφάλεια που σου προσφέρει η κουρτίνα σου και ξεχνάς ότι είσαι φυλακισμένος του ίδιου του εαυτού σου...

Σχόλια

  1. " Κι οι δαίμονες σου -γνωρίζεστε καλά πλέον. Έχεις μάθει να μην τους φοβάσαι, τους έχεις αποδεχτεί. Αλλά ο έξω κόσμος; Όχι. Δεν μπορείς να τους αφήσεις να δουν τους δαίμονές σου. Δεν θα καταλάβουν. Μπορεί να κατηγορήσουν εσένα που έφερες αυτά τα τέρατα στον κόσμο τους. Που έγινες κι εσύ ένα από αυτά.
    Καλύτερα να μην βλέπουν. Να μην μολυνθεί η δική τους ευτυχία. Είσαστε όλοι πιο ασφαλείς έτσι. "

    Ντάξει, το λάτρεψα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μια κακή ιδέα...

Μια κακή ιδέα... Ο έρωτας κι ο θάνατος είναι για τους γενναίους... Μα ήμασταν δειλοί αγάπη μου. Εμείς οι δυο πολεμιστές, σε ανέλπιδη μάχη. Μια καρδιά για λάφυρο. Δεν ήταν έρωτας αυτό που ζήσαμε, ήτανε μια κακή ιδέα. Ο μικρός φτερωτός θεός κοιτούσε αλλού κι εμείς βιαστήκαμε να κάνουμε το λάθος. Αθόρυβα, σαν δυο ύπουλοι εγκληματίες. Θέαμα γελοίο συνάμα και τραγικό. Η μάχη αυτή αέναη, δε σταματά ούτε μετά τη νίκη. Σύντομα έμαθα ότι ο έρωτας δεν έχει νικητή. Κάποιες λέξεις φτιάχτηκαν για να ακούγονται μόνο με τη φωνή σου... Άργησα να το μάθω. Βιάστηκες να το ξεχάσεις. Έτσι αθόρυβα όπως άρχισαν όλα, έτσι ήταν γραφτό να τελειώσουν. Μοίρα; Δεν ξέρω αν πιστεύω στη μοίρα. Φυσικό επακόλουθο θα σου πω. Πάλι δε θα πεις τίποτα. Δεν πειράζει. Έχω συνηθίσει τις σιωπές.. Άλλη μια νύχτα θα μιλώ με σκιές και φαντάσματα. Άλλη μια νύχτα που εσύ δε θα 'σαι εδώ. Άλλη μια νύχτα που σε μισώ. Γιατί δε μ' άφησες να σ' αγαπ

Πένητες του έρωτα

Μόνοι στο μαζί. Ζητώντας το λίγο γιατί το πολύ δεν αρκεί. Πένητες του έρωτα σε μιας νυχτιάς κραιπάλη ξοδεύοντας αλόγιστα ηδονική σαμπάνια και έναστρα φιλιά. Καρτερικά και μυστικά προσμέναμε του έρωτα και της σκιάς του πόθου μονοπάτι. Η ανάσα σου στην κλείδα μου δίνει πνοή στο άδειο κέλυφος. Στο στήθος που βρυχάται. Ακολουθώ δαγκωματιές - χάρτης ευλαβικός των λάφυρων της σάρκας σου. Εγώ ο ταπεινός προσκυνητής το θείο θαύμα από τα χείλη σου ζητώ να μεταλάβω. Το σώμα μου στο σώμα σου. Διψά. Αναριγεί. Και φλέγεται. Γυμνή, πριν καν τα ρούχα μου πετάξω. Τα χέρια σου σμιλεύουν στο κορμί μου νέα ιδιότητα. Στις γλώσσες όλων των εθνών και των ανθρώπων γράφουν επάνω στο Συντελεσμένο Μέλλοντά μου. 12.03.2020

Φανταστικοί αριθμοί - ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Με λένε Τόνια.  Εκ του Αντωνία ορμώμενη.  Η ιστορία μου ξεκίνησε όταν μού έκοψαν δύο γράμματα από το βαφτιστικό μου, για να μου δώσουν νέο όνομα και νέα ιδιότητα. Επτά χαρακτήρες είναι πολλοί για να τους σηκώσει μια παιδική πλάτη, που ακόμη αναζητά το δικό της χαρακτήρα. Η ζωή μου ξεκίνησε με μία αφαίρεση. Μια αριθμητική πράξη μου έδωσε ταυτότητα, κι έγινε ο οδηγός μου για να ανακαλύψω τον κόσμο. Αγαπώ τους αριθμούς. Νιώθω ασφάλεια όταν με περιτριγυρίζουν αριθμητικά ψηφία. Οι αριθμοί είναι αναμφίσημοι και απαρέγκλιτοι. Απόλυτοι.  Η ζωή μου ήταν πάντοτε μαθηματικά. Κάθε στιγμή, κάθε ανάμνηση, μεταφραζόταν σε ένα αριθμητικό σύνολο. 12 χρόνια σχολείο, 6 χρόνια σπουδών, 2 πτυχία. 5 ξενόγλωσσοι τίτλοι, 8 αριστεία, 250 διαγωνίσματα. 6 αγώνες στίβου, 2 παραστάσεις χορού, 1 ρεσιτάλ πιάνου. 5 σχέσεις, 32 ημέρες διακοπών, 8 μήνες συγκατοίκησης. 476 γραπτά μηνύματα, 23 πρώτα ραντεβού, 19 πρώτα φιλιά. Οι αριθμοί όριζαν το είναι μου. Τίποτα δεν διατάρασσε τη γεωμετρία της ύπαρξής