ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΜΟΝΑΞΙΑΣ

Υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων: αυτοί που κλείνουν τις κουρτίνες κι εκείνοι που τις αφήνουν ανοιχτές. Η απλή αυτή κίνηση μπορεί να φανερώσει πολλά για το χαρακτήρα κάποιου. 

Γιατί είναι τόσο διαφορετικός αυτός που σπεύδει να κλείσει τις κουρτίνες του; Μη βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα -δεν έχει καμία σχέση με την ατιμία, την ανηθικότητα ή το ψέμα. 

Η διαφορά έγκειται στον τρόπο που αντιμετωπίζουν τον έξω κόσμο. 

Οι άνθρωποι δεν κλείνουν τις κουρτίνες για να κρύψουν κάτι επαίσχυντο από τη δημόσια θέα. Τις κλείνουν για να κρυφτούν οι ίδιοι. Να μην βλέπουν κανέναν και να μην τους βλέπει κανείς. Να μην αντικρίζουν τη σκληρή πραγματικότητα. 

Η κουρτίνα είναι μια μεταφορά.
Είναι ένα τείχος. Κρατάει μακριά τον πόνο, τα τέρατα της αστικής ζούγκλας. Όλα όσα φοβάσαι να αντιμετωπίσεις. Όπως δεν αποκαλύπτεις σε κανέναν το τι σε βασανίζε, έτσι αποκρύπτεις και τη βασανισμένη σου φιγούρα. Νιώθεις ασφάλεια. 

Είσαι μόνο εσύ και η κουρτίνα σου. 

Κι οι δαίμονες σου -γνωρίζεστε καλά πλέον. Έχεις μάθει να μην τους φοβάσαι, τους έχεις αποδεχτεί. Αλλά ο έξω κόσμος; Όχι. Δεν μπορείς να τους αφήσεις να δουν τους δαίμονές σου. Δεν θα καταλάβουν. Μπορεί να κατηγορήσουν εσένα που έφερες αυτά τα τέρατα στον κόσμο τους. Που έγινες κι εσύ ένα από αυτά. 

Καλύτερα να μην βλέπουν. Να μην μολυνθεί η δική τους ευτυχία. Είσαστε όλοι πιο ασφαλείς έτσι. 

Μόνο που καμιά φορά ξεγελιέσαι από την ασφάλεια που σου προσφέρει η κουρτίνα σου και ξεχνάς ότι είσαι φυλακισμένος του ίδιου του εαυτού σου...