Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Όνειρα από μετάξι

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν σε κόσμους ονειρικά πλασμένους.
Όχι γιατί γεννήθηκαν εκεί,
μα επειδή το επέλεξαν.
Ο αληθινός κόσμος ήταν πολύ σκληρός και άχρωμος για εκείνους.
Σ' εκείνον τον τόπο άνηκαν.
Περιτριγυρισμένοι από όνειρα.
Όνειρα από μετάξι...

Κάποτε έμαθα κι εγώ
ότι ο έρωτας δεν είναι για τους ονειροπόλους.

Πέρασα πρώτα μαζί σου
30 λευκές νύχτες.
Δική σου.
Μόνο.

Σου έδωσα ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατό
και ίσως κάτι παραπάνω.
Σου χάρισα το κλειδί που άνοιγε την πόρτα των ονείρων μου.
Για να γνωρίσεις την αλήθεια μου.
Μα εσύ δε θέλησες αυτό το δώρο.
Ζήτησες κάτι ρεαλιστικό, γήινο.
Θέλησα τόσο να στο χαρίσω..
Δεν τα κατάφερα. Δεν ήξερα πώς.
Βλέπεις.. Δεν ήμουν κομμάτι του δικού σου κόσμου.
Ήμουν πάντα κάτι άπιαστο, ένα αερικό που κατοικεί στη χώρα του ονείρου.
Προσπάθησα όμως.

Σου χάρισα στίχους και πολυσέλιδα γράμματα.
Δεν τα εκτίμησες.
Σου χάρισα αναμνήσεις και καλά κρυμμένα μυστικά.
Τα περιφρόνησες. Κοιτούσες μόνο το μέλλον.
Σου χάρισα συναισθήματα.
Θέλησες κάτι απτό.
Τέλος σου χάρισα τα δάκρυα μου.
Ήταν πλέον αργά.. Είχες προχωρήσει πια.

Δεν κατάλαβες ποτέ...
Εγώ είχα μόνο να σου δώσω όνειρα από μετάξι.

Σχόλια

  1. Ομορφη ιδεα τα ονειρα απο μεταξι! Οταν ξαναονειρευτεις, στειλε μου ενα ζευγαρι μεταξενια φτερα, γιατι τα δικα μου σαν να βαρυναν τελευταια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μια κακή ιδέα...

Μια κακή ιδέα... Ο έρωτας κι ο θάνατος είναι για τους γενναίους... Μα ήμασταν δειλοί αγάπη μου. Εμείς οι δυο πολεμιστές, σε ανέλπιδη μάχη. Μια καρδιά για λάφυρο. Δεν ήταν έρωτας αυτό που ζήσαμε, ήτανε μια κακή ιδέα. Ο μικρός φτερωτός θεός κοιτούσε αλλού κι εμείς βιαστήκαμε να κάνουμε το λάθος. Αθόρυβα, σαν δυο ύπουλοι εγκληματίες. Θέαμα γελοίο συνάμα και τραγικό. Η μάχη αυτή αέναη, δε σταματά ούτε μετά τη νίκη. Σύντομα έμαθα ότι ο έρωτας δεν έχει νικητή. Κάποιες λέξεις φτιάχτηκαν για να ακούγονται μόνο με τη φωνή σου... Άργησα να το μάθω. Βιάστηκες να το ξεχάσεις. Έτσι αθόρυβα όπως άρχισαν όλα, έτσι ήταν γραφτό να τελειώσουν. Μοίρα; Δεν ξέρω αν πιστεύω στη μοίρα. Φυσικό επακόλουθο θα σου πω. Πάλι δε θα πεις τίποτα. Δεν πειράζει. Έχω συνηθίσει τις σιωπές.. Άλλη μια νύχτα θα μιλώ με σκιές και φαντάσματα. Άλλη μια νύχτα που εσύ δε θα 'σαι εδώ. Άλλη μια νύχτα που σε μισώ. Γιατί δε μ' άφησες να σ' αγαπ

Πένητες του έρωτα

Μόνοι στο μαζί. Ζητώντας το λίγο γιατί το πολύ δεν αρκεί. Πένητες του έρωτα σε μιας νυχτιάς κραιπάλη ξοδεύοντας αλόγιστα ηδονική σαμπάνια και έναστρα φιλιά. Καρτερικά και μυστικά προσμέναμε του έρωτα και της σκιάς του πόθου μονοπάτι. Η ανάσα σου στην κλείδα μου δίνει πνοή στο άδειο κέλυφος. Στο στήθος που βρυχάται. Ακολουθώ δαγκωματιές - χάρτης ευλαβικός των λάφυρων της σάρκας σου. Εγώ ο ταπεινός προσκυνητής το θείο θαύμα από τα χείλη σου ζητώ να μεταλάβω. Το σώμα μου στο σώμα σου. Διψά. Αναριγεί. Και φλέγεται. Γυμνή, πριν καν τα ρούχα μου πετάξω. Τα χέρια σου σμιλεύουν στο κορμί μου νέα ιδιότητα. Στις γλώσσες όλων των εθνών και των ανθρώπων γράφουν επάνω στο Συντελεσμένο Μέλλοντά μου. 12.03.2020

Φανταστικοί αριθμοί - ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Με λένε Τόνια.  Εκ του Αντωνία ορμώμενη.  Η ιστορία μου ξεκίνησε όταν μού έκοψαν δύο γράμματα από το βαφτιστικό μου, για να μου δώσουν νέο όνομα και νέα ιδιότητα. Επτά χαρακτήρες είναι πολλοί για να τους σηκώσει μια παιδική πλάτη, που ακόμη αναζητά το δικό της χαρακτήρα. Η ζωή μου ξεκίνησε με μία αφαίρεση. Μια αριθμητική πράξη μου έδωσε ταυτότητα, κι έγινε ο οδηγός μου για να ανακαλύψω τον κόσμο. Αγαπώ τους αριθμούς. Νιώθω ασφάλεια όταν με περιτριγυρίζουν αριθμητικά ψηφία. Οι αριθμοί είναι αναμφίσημοι και απαρέγκλιτοι. Απόλυτοι.  Η ζωή μου ήταν πάντοτε μαθηματικά. Κάθε στιγμή, κάθε ανάμνηση, μεταφραζόταν σε ένα αριθμητικό σύνολο. 12 χρόνια σχολείο, 6 χρόνια σπουδών, 2 πτυχία. 5 ξενόγλωσσοι τίτλοι, 8 αριστεία, 250 διαγωνίσματα. 6 αγώνες στίβου, 2 παραστάσεις χορού, 1 ρεσιτάλ πιάνου. 5 σχέσεις, 32 ημέρες διακοπών, 8 μήνες συγκατοίκησης. 476 γραπτά μηνύματα, 23 πρώτα ραντεβού, 19 πρώτα φιλιά. Οι αριθμοί όριζαν το είναι μου. Τίποτα δεν διατάρασσε τη γεωμετρία της ύπαρξής