ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΑΛΚΟΟΛ

Υποθέτω πως πάντα ήμουν ανθεκτική στο ποτό... Πάντα έψαχνα έναν τρόπο να ζαλιστώ -να έρθω στο κέφι, έχοντας ωστόσο συνείδηση του τι γίνεται γύρω μου. Οφείλω να ομολογήσω ότι ήταν δύσκολο για μένα.. Έπρεπε να πιω πολύ και τις περισσότερες φορές χωρίς να τηρήσω τους "κανόνες". Αυτή τη φορά επέλεξα ένα πιο "δραστικό" τρόπο να μουδιάσω το νου και τα συναισθήματα μου. Επέλεξα να δοκιμάσω το περίφημο υποβρύχιο - σφηνάκι ουίσκι βυθισμένο μέσα σε ποτήρι γεμάτο μπύρα, το οποίο πίνεις σαν σφηνάκι: μονορούφι. Πριν λίγες μέρες δοκίμασα πειραματικά το πρώτο μου, να διαπιστώσω αν το "σηκώνω". Σήμερα τα διπλασίασα, συνεχίζοντας με λίγα ποτήρια ουίσκι με σόδα. Τελικά το "έχω" ακόμη, κι ας πέρασε καιρός απ' την τελευταία φορά που ήπια. Σύντομα επέλεξα να συντροφέψουν αυτή μου την εμπειρία λαϊκά τραγούδια - πάντα θεωρούσα ότι αυτή η μουσική έχει φτιαχτεί για να συνοδεύει το πιώμα.. Βλέπετε -πείτε το γονίδια, πείτε το συνήθεια, δεν ξέρω- μοιάζει αταίριαστο να ακούς αγγλόφωνες μπαλάντες ή κλασικό ροκ ενώ πίνεις. Θα μου πείτε η πλειοψηφία των ροκ σταρ ήταν αλκοολικοί. Ίσως να φταίνε τα γονίδια μου.. Ίσως να φταίει η μητρική μου γλώσσα.. Ίσως με τη συνοδεία του αλκοόλ νιώθω πιο κοντά στο πρωτότυπο απ' το οποίο προήλθα, την κλασική φιγούρα της ελληνικής γης, γενετικά συνδεδεμένη με μπουζούκια, νταούλια και κεμεντζέδες. Ίσως να φταίει ο ελληνικός στίχος που με τη συνοδεία αλκοόλ φαντάζει πιο κοντά μου από ποτέ. Δεν κατάλαβα ποτέ μου γιατί εκείνη την ώρα που το οινόπνευμα ταξιδεύει στις φλέβες μου νιώθω την ανάγκη να ακούω ελληνικό λαϊκό τραγούδι -κι ούτε πρόκειται. Μα καθώς "αποσυντίθεμαι" πετώντας την πανοπλία της διανόησης και κρατώντας μονάχα τα ανθρώπινα, πρωτόπλαστα κομμάτια μου -στενά συνδεδεμένα προφανώς με την ελληνική ύπαιθρο- έρχομαι πιο κοντά σ' εκείνα τα πρότυπα, και μόνο εκείνα μοιάζουν να με εκφράζουν από ένα σημείο και μετά... Ένα ακόμη ποτήρι ουίσκι -προσπαθώ να πνίξω τις συγγραφικές μου παρορμήσεις και να έρθω σε επαφή με τον άνθρωπο μέσα μου. Τα γράμματα του πληκτρολογίου ξαφνικά πιέζονται με λάθος σειρά. Κόκκινες γραμμές εμφανίζονται κάτω από μερικές λέξεις.. Άραγε τις έγραψα βιαστικά ή μήπως απλά τις απορρίπτει ο ορθογραφικός έλεγχος; Οι λέξεις μοιάζουν να χάνουν τη σημασία τους.. Όπως και κάθε τι  γύρω μου. Όπως ξεθωριάζουν οι έννοιες, αφήνω να ξεθωριάσουν κι οι λέξεις... Διώχνω κάθε παρεμπίπτουσα έμπνευση μακριά. Δεν ταιριάζει σε τέτοιες βραδιές -βραδιές πόνου, αυτολύπησης, μαζοχισμού. Βραδιές που το "είναι" συζητά πιο φανερά με το "φαίνεσθαι". Βραδιές που αλήθεια και πλάνη μοιάζουν το ένα και τ' αυτό.