Συχνά πίνεις για άλλα και καταλήγεις να θυμάσαι άλλα... Αυτό είναι το κόλπο του. Ο εξαίρετος πόνος της μνήμης. Κάθε ποτήρι αλκοόλ κρύβει μέσα του λίγο μαζοχισμό. Μα από ένα σημείο και μετά ο ίδιος ο πόνος γίνεται παυσίπονο. Τότε βρίσκεις μια σπάνια στιγμή ευτυχίας στη λήθη· κι ύστερα φεύγει πάλι από εκεί που ήρθε. Φέρνεις το ποτήρι στα χείλη σου κι ανταλλάσσετε ένα αισθησιακό φιλί. Άλλο ένα ταξίδι στη λήθη ξεκινά...
Μόνοι στο μαζί. Ζητώντας το λίγο γιατί το πολύ δεν αρκεί. Πένητες του έρωτα σε μιας νυχτιάς κραιπάλη ξοδεύοντας αλόγιστα ηδονική σαμπάνια και έναστρα φιλιά. Καρτερικά και μυστικά προσμέναμε του έρωτα και της σκιάς του πόθου μονοπάτι. Η ανάσα σου στην κλείδα μου δίνει πνοή στο άδειο κέλυφος. Στο στήθος που βρυχάται. Ακολουθώ δαγκωματιές - χάρτης ευλαβικός των λάφυρων της σάρκας σου. Εγώ ο ταπεινός προσκυνητής το θείο θαύμα από τα χείλη σου ζητώ να μεταλάβω. Το σώμα μου στο σώμα σου. Διψά. Αναριγεί. Και φλέγεται. Γυμνή, πριν καν τα ρούχα μου πετάξω. Τα χέρια σου σμιλεύουν στο κορμί μου νέα ιδιότητα. Στις γλώσσες όλων των εθνών και των ανθρώπων γράφουν επάνω στο Συντελεσμένο Μέλλοντά μου. 12.03.2020
"Κάθε ποτήρι αλκοόλ κρύβει μέσα του λίγο μαζοχισμό. Μα από ένα σημείο και μετά ο ίδιος ο πόνος γίνεται παυσίπονο." αυτό ακριβώς!
ΑπάντησηΔιαγραφήαχ, ο εξαίρετος πόνος της μνήμης...
Διαγραφή