Μες το ποτήρι του ουίσκι διαγράφεται όλη μου η ζωή. Το κάψιμο του αλκοόλ μουδιάζει τα χείλη μου, για να βγουν οι λέξεις απ το χέρι μου. Και τότε αρχίζω να γράφω. Λέξεις ακατάστατες, συγκεχυμένες, κατακλύζουν το μυαλό μου· το χέρι και το στυλό, κοινωνοί αυτής της εμπειρίας, γράφουν πιστά όσα τους δόθηκαν. Κάποιες προτάσεις δε βγάζουν νόημα, τα τσαπατσούλικα γράμματα κρύβουν μέσα τους συναισθήματα ευγενή -αταίριαστα οπτικά με αυτόν τον γραφικό χαρακτήρα. Το τσιγάρο σύντροφος σε τέτοιες συγγραφικές εμπειρίες. Ο καπνός του με κυκλώνει και δίνει τις απαντήσεις. Μέσα του διαγράφονται οι ιδέες που με τη συγγραφική μου πένα προσπαθώ να αγγίξω. Κοιτώ το διαυγές ξανθοκόκκινο υγρό. Μέσα του όλες οι αλήθειες που προσπαθώ να κρύψω. Όχι απ' τους άλλους, απ' τον εαυτό μου. Το "νοθεύω" με Coca-Cola· να γλυκίσει και να καταπιώ ευκολότερα τις πικρές αλήθειες. Το ποτό καθαρίζει συνειδήσεις. Το κάθε ποτήρι ένας μικρός θάνατος· περνά όλη η ζωή μπροστά στα μάτια σου και μετά κενό. Το απόλυτο τίποτα. Είναι άραγε το αλκοόλ αυτοτιμωρία ή παυσίπονο; Λίγο κι απ' τα δύο θα έλεγα. Είναι ωραία κάποιες μέρες να μουδιάζεις και να χάνεσαι. Είναι ωραίο το τίποτα. Βάλε μου λίγο ακόμη τίποτα στο ποτήρι, σε παρακαλώ.
Μόνοι στο μαζί. Ζητώντας το λίγο γιατί το πολύ δεν αρκεί. Πένητες του έρωτα σε μιας νυχτιάς κραιπάλη ξοδεύοντας αλόγιστα ηδονική σαμπάνια και έναστρα φιλιά. Καρτερικά και μυστικά προσμέναμε του έρωτα και της σκιάς του πόθου μονοπάτι. Η ανάσα σου στην κλείδα μου δίνει πνοή στο άδειο κέλυφος. Στο στήθος που βρυχάται. Ακολουθώ δαγκωματιές - χάρτης ευλαβικός των λάφυρων της σάρκας σου. Εγώ ο ταπεινός προσκυνητής το θείο θαύμα από τα χείλη σου ζητώ να μεταλάβω. Το σώμα μου στο σώμα σου. Διψά. Αναριγεί. Και φλέγεται. Γυμνή, πριν καν τα ρούχα μου πετάξω. Τα χέρια σου σμιλεύουν στο κορμί μου νέα ιδιότητα. Στις γλώσσες όλων των εθνών και των ανθρώπων γράφουν επάνω στο Συντελεσμένο Μέλλοντά μου. 12.03.2020
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου