Ο έρωτας και ο θάνατος
έγιναν ένα.
Η τρυφερή στιγμή χάθηκε·
για πάντα.
Ποτέ ξανά.
Κανείς.
Τίποτα δεν θα 'ταν ίδιο.
Το τέλος εκεί·
κοιτώντας επίμονα.
Το σκοτάδι καραδοκεί·
μετρώντας θύματα.
Ο Σκοτεινός Παράδεισος δεν έχει χώρο για δυο.
Εσύ, εσύ, εσύ.
Άλλος κανείς.
Ψέμα και αλήθεια
έγιναν ένα.
Τίποτα δεν έχει μείνει.
Κανείς δεν σε περιμένει πια.
Τώρα ή ποτέ...
έγιναν ένα.
Η τρυφερή στιγμή χάθηκε·
για πάντα.
Ποτέ ξανά.
Κανείς.
Τίποτα δεν θα 'ταν ίδιο.
Το τέλος εκεί·
κοιτώντας επίμονα.
Το σκοτάδι καραδοκεί·
μετρώντας θύματα.
Ο Σκοτεινός Παράδεισος δεν έχει χώρο για δυο.
Εσύ, εσύ, εσύ.
Άλλος κανείς.
Ψέμα και αλήθεια
έγιναν ένα.
Τίποτα δεν έχει μείνει.
Κανείς δεν σε περιμένει πια.
Τώρα ή ποτέ...
*Ο μικρός κρότος έσκισε την υπέροχη σιγή στα δύο
και τα νυκτόβια πουλιά -μόνοι μάρτυρες του κακού-
σκορπίστηκαν άτακτα στον ουρανό.
Τίποτε δεν ήταν ίδιο πια...*
Αφιερωμένο σε όσους δεν τέλεσαν το απονενοημένο διάβημα, όσους κατάλαβαν ότι το νόημα είναι να κατακτήσεις τη ζωή, όσους κατάλαβαν ότι δεν έχουν θέση στο Σκοτεινό Παράδεισο...
ΑπάντησηΔιαγραφή"Τίποτα δεν έχει μείνει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚανείς δεν σε περιμένει πια.
Τώρα ή ποτέ..."
Υπέροχο!!!
Ευχαριστώ πολύ γλυκιά μου!
ΔιαγραφήΑ καλα! Εισαι κι εσυ σε σουπερ καλη διαθεση! Τι στο καλο αυτη η Πανσεληνος μας εκανε ανω κατω! Η εμεις τα καναμε θαλασσα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαντως, εγω σε καθε περιπτωση, οσο κι αν αγαπω το χαρτι, τους ανθρωπους θα διαλεγα κοντα μου την υστατη στιγμη! Χωρις δευτερη σκεψη!
Χαλια ειμαι αποψε...
Φιλια!
Γενικώς δεν περνάω και την καλύτερη φάση της ζωής μου και πάντα η Πανσέληνος ξυπνάει σκοτεινά συγγραφικά συναισθήματα...και συλλογισμούς για τον κόσμο γύρω μου, που βαδίζουν στα όρια της τραγωδίας...
ΔιαγραφήΔύσκολες μέρες... Από όσο βλέπω και από την πεταλούδα από πάνω, κάτι δεν πάει καλά στον κόσμο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο αγάπησα όπως όλα τα ποιήματά σου! Και αυτό το σπαρακτικό "εσύ, εσύ, εσύ" πόσα πολλά λέει!
Ευχαριστώ πολύ γλυκιά μου...όντως, βλέπω ότι το σκοτάδι έχει αγγίξει ακόμη περισσότερο κόσμο τώρα τελευταία...
ΔιαγραφήΔεν ξερω αν φταιει η πανσεληνος, οπως λενε απο πανω, ξερω πως ολοι λιγο πολυ ειμαστε στο ιδιο πεσμενο mood. το ποιημα σου οπως ολα αλλωστε μ'αρεσει πολυ :') Ελατε ομως να ζωηρεψουμε λιγο, σκορπιστε το χαμογελο γυρω σας και θα ανταμοιφθειτε :D
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι όμως, οι άνθρωποι με τα πιο λαμπρά χαμόγελα είναι οι ίδιοι που έχουν τις πιο σκοτεινές σκέψεις τα βράδια...
Διαγραφή