Κάποτε μου έφτανε να γεμίσω σελίδες με έρωτες, ίντριγκες και μαγικές περιπέτειες. Όσο έρχομαι, όμως, σε επαφή με αυτή την αγνή δύναμη του μυαλού μου, που κινητοποιεί το χέρι μου -σχεδόν ψυχαναγκαστικά- να γεμίσει σελίδες, τόσο πιο έντονα νιώθω την ανάγκη να βγάλω ένα βαθύτερο νόημα, ένα -όχι ηθικό, μα διανοούμενο- μήνυμα. Αυτή μου η παρόρμηση με σπρώχνει να αφιερώνω προτάσεις και λέξεις στην κινητήριο δύναμη της ψυχής μου. Να γράφω ποιήματα για την ποίηση και συγγράμματα για τη συγγραφή. Να εξυμνώ το δώρο που μου δόθηκε, το ζωογόνο μου χάρισμα: την ικανότητα να αδειάζω το είναι μου στο χαρτί και να δημιουργώ εικόνες, κόσμους και ανθρώπους· ζωές που κινούνται στο ρυθμό της συγγραφικής μου πένας, καθώς αυτή χαράσσει μηνύματα στο χαρτί. Ζωές που κρέμονται από τις διαθέσεις των δαχτύλων μου, η καταστροφή ή η λύτρωση των οποίων εξαρτάται από μένα και μόνο. Το στυλό μού χαρίζει μια πρωτόγνωρη δύναμη, η οποία ορίζει τον κόσμο που δημιούργησα, ως παντοκράτορας.
Έτσι, καθώς γεμίζω σελίδες, αυτόματα νιώθω πιο δυνατή σαν άνθρωπος. Όχι επειδή έχω την ευκαιρία να το "παίξω" Θεός, αλλά γιατί Εκείνος (ή η όποια ζωοποιός δύναμη σχημάτισε την ψυχή μας) μου έδωσε το δώρο της δημιουργίας, το εφόδιο για να αντέξω τον σκληρό αυτό κόσμο.
Πολύ όμορφο, πολύ αληθινό! Περιγράφει αυτό ακριβώς που νιώθουμε εμείς που εκφραζόμαστε μόνο με το χαρτί....
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο χαρτί είναι το καταφύγιο μου..πάντα νιώθω ασφάλεια με το που πιάνω το στυλό..πιστεύω με νιώθεις... :)
ΔιαγραφήΝαιιι! Σε καταλαβαίνω απόλυτα!
Διαγραφή