Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΝΥΚΤΟΣ

Είναι στιγμές που νιώθω ότι ο χρόνος έχει παγώσει για μένα, ενώ οι ζωές των άλλων τρέχουν, τρέχουν ασταμάτητα. Κι εγώ εδώ, μόνη, στάσιμη. Κάποτε είχα γράψει ότι και το κενό είναι συναίσθημα. Ακόμη το πιστεύω. Ακόμη το νιώθω. Πώς περιγράφεις άραγε ένα συναίσθημα ανύπαρκτο;
Σημείο αναφοράς μου, ακόμη, οι νύχτες και το φεγγάρι. Συμμέτοχοι -ή συνένοχοι άραγε;- στις συγγραφικές μου απόπειρες, κοινωνοί των σκοτεινών μου συναισθημάτων, μόνοι μάρτυρες των όσων συντελούνται στην ψυχή και το χαρτί μου...
Γράφω, αλλά το γράφω; Τι είναι εκείνο που προκαλεί το χέρι να κυλήσει επάνω στο χαρτί, την καρδιά να νιώσει ξανά, τα μάτια να δακρύσουν;
Τις στιγμές εκείνες, που γίνομαι ένα με τον πόνο μου και σέρνομαι συναισθηματικά, κυλισμένη στην αυτολύπηση, που το κενό παίρνει τον έλεγχο της σακατεμένης μου ύπαρξης, τόσο, που γίνομαι εγώ η ίδια ένα κινούμενο κενό, τι είναι αλήθεια και τι ψέμα; Σταμάτησε ο χρόνος στ' αλήθεια ή μόνη μου βυθίζομαι στην κινούμενη άμμο; Κινούνται, άραγε, όσοι βρίσκονται γύρω μου ή βυθίζονται κι εκείνοι στο δικό τους τίποτα;
Τίποτα... Είναι ωραίο το τίποτα. Να μη νιώθεις, να μη σε αγγίζει η ζοφερή πραγματικότητα. Να στέκεις αεικίνητος σε μια κολοσσιαία στιγμή ακινησίας και να περιμένεις απλά το τέλος.
Ποιο τέλος;
Κανείς δεν ξέρει... Το τέλος του πόνου; Το τέλος του κόσμου; Το τέλος της αναμονής; Το τέλος της αντοχής; Το τέλος της ύπαρξης σου; Περιμένω να μάθω κι εγώ. Γράφοντας σελίδες για το δικό μου κενό. Μουδιάζοντας τον πόνο.
Λίγο ακόμη τίποτα παρακαλώ...

Σχόλια

  1. Απαντήσεις
    1. Ξέρω γλυκιά μου ότι -δυστυχώς- έχεις ζήσει κι εσύ εκείνες τις σκοτεινές στιγμές που παγώνει ο χρόνος και χάνεσαι στην ανυπαρξία...

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μια κακή ιδέα...

Μια κακή ιδέα... Ο έρωτας κι ο θάνατος είναι για τους γενναίους... Μα ήμασταν δειλοί αγάπη μου. Εμείς οι δυο πολεμιστές, σε ανέλπιδη μάχη. Μια καρδιά για λάφυρο. Δεν ήταν έρωτας αυτό που ζήσαμε, ήτανε μια κακή ιδέα. Ο μικρός φτερωτός θεός κοιτούσε αλλού κι εμείς βιαστήκαμε να κάνουμε το λάθος. Αθόρυβα, σαν δυο ύπουλοι εγκληματίες. Θέαμα γελοίο συνάμα και τραγικό. Η μάχη αυτή αέναη, δε σταματά ούτε μετά τη νίκη. Σύντομα έμαθα ότι ο έρωτας δεν έχει νικητή. Κάποιες λέξεις φτιάχτηκαν για να ακούγονται μόνο με τη φωνή σου... Άργησα να το μάθω. Βιάστηκες να το ξεχάσεις. Έτσι αθόρυβα όπως άρχισαν όλα, έτσι ήταν γραφτό να τελειώσουν. Μοίρα; Δεν ξέρω αν πιστεύω στη μοίρα. Φυσικό επακόλουθο θα σου πω. Πάλι δε θα πεις τίποτα. Δεν πειράζει. Έχω συνηθίσει τις σιωπές.. Άλλη μια νύχτα θα μιλώ με σκιές και φαντάσματα. Άλλη μια νύχτα που εσύ δε θα 'σαι εδώ. Άλλη μια νύχτα που σε μισώ. Γιατί δε μ' άφησες να σ' αγαπ

Πένητες του έρωτα

Μόνοι στο μαζί. Ζητώντας το λίγο γιατί το πολύ δεν αρκεί. Πένητες του έρωτα σε μιας νυχτιάς κραιπάλη ξοδεύοντας αλόγιστα ηδονική σαμπάνια και έναστρα φιλιά. Καρτερικά και μυστικά προσμέναμε του έρωτα και της σκιάς του πόθου μονοπάτι. Η ανάσα σου στην κλείδα μου δίνει πνοή στο άδειο κέλυφος. Στο στήθος που βρυχάται. Ακολουθώ δαγκωματιές - χάρτης ευλαβικός των λάφυρων της σάρκας σου. Εγώ ο ταπεινός προσκυνητής το θείο θαύμα από τα χείλη σου ζητώ να μεταλάβω. Το σώμα μου στο σώμα σου. Διψά. Αναριγεί. Και φλέγεται. Γυμνή, πριν καν τα ρούχα μου πετάξω. Τα χέρια σου σμιλεύουν στο κορμί μου νέα ιδιότητα. Στις γλώσσες όλων των εθνών και των ανθρώπων γράφουν επάνω στο Συντελεσμένο Μέλλοντά μου. 12.03.2020

Φανταστικοί αριθμοί - ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Με λένε Τόνια.  Εκ του Αντωνία ορμώμενη.  Η ιστορία μου ξεκίνησε όταν μού έκοψαν δύο γράμματα από το βαφτιστικό μου, για να μου δώσουν νέο όνομα και νέα ιδιότητα. Επτά χαρακτήρες είναι πολλοί για να τους σηκώσει μια παιδική πλάτη, που ακόμη αναζητά το δικό της χαρακτήρα. Η ζωή μου ξεκίνησε με μία αφαίρεση. Μια αριθμητική πράξη μου έδωσε ταυτότητα, κι έγινε ο οδηγός μου για να ανακαλύψω τον κόσμο. Αγαπώ τους αριθμούς. Νιώθω ασφάλεια όταν με περιτριγυρίζουν αριθμητικά ψηφία. Οι αριθμοί είναι αναμφίσημοι και απαρέγκλιτοι. Απόλυτοι.  Η ζωή μου ήταν πάντοτε μαθηματικά. Κάθε στιγμή, κάθε ανάμνηση, μεταφραζόταν σε ένα αριθμητικό σύνολο. 12 χρόνια σχολείο, 6 χρόνια σπουδών, 2 πτυχία. 5 ξενόγλωσσοι τίτλοι, 8 αριστεία, 250 διαγωνίσματα. 6 αγώνες στίβου, 2 παραστάσεις χορού, 1 ρεσιτάλ πιάνου. 5 σχέσεις, 32 ημέρες διακοπών, 8 μήνες συγκατοίκησης. 476 γραπτά μηνύματα, 23 πρώτα ραντεβού, 19 πρώτα φιλιά. Οι αριθμοί όριζαν το είναι μου. Τίποτα δεν διατάρασσε τη γεωμετρία της ύπαρξής