Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Άλλο ένα απόσπασμα απ' το "Η Αγάπη.....και τα άλλα δεινά"

Όμως η αίσθησή του δίπλα μου, όσο με αναστάτωνε, τόσο με καθησύχαζε. Τα μάτια του, αυτά τα υπέροχα μάτια του, που ήταν πότε σαν δυο γαλάζιες λίμνες και πότε σαν δυο μπλε ανταριασμένες θάλασσες, με ηρεμούσαν. Όταν κοιτούσα αυτά τα μάτια, δεν μπορούσα να του αντισταθώ. Ήμουν ανυπεράσπιστη... Δεν μπορούσα να θυμώσω μαζί του. Δεν μπορούσα να του κρατήσω κακία. Ακόμη και τώρα που είχα δίκιο, δεν μπορούσα να μαλώσω μαζί του. Τον αγαπούσα, τον καταλάβαινα, του τα είχα συγχωρήσει όλα. Το βλέμμα του μόνο, εκείνο το ανήσυχο και συνάμα γεμάτο στοργή βλέμμα του, έφτανε, δεν ήθελα πια να τον κατηγορήσω για τίποτα, δεν ήθελα τη συγγνώμη του, δεν ήθελα καν εξηγήσεις. Μ' έκανε να νιώσω ότι θα είναι πάντα δίπλα μου, έστω και σαν φίλος μόνο. Μέσα στην αγκαλιά του ένιωθα ασφάλεια. Με κρατούσε σαν να ήμουν η μικρή του αδερφή, σαν να με προστάτευε αγκαλιάζοντάς με. Το είχα αποφασίσει, δεν θα τον έχανα από διπλα μου. Θα μιλούσαμε ειλικρινά, θα τα ξεκαθάριζε όλα κι εμείς θα μέναμε 2 καλοί φίλοι, ο ένας δίπλα στον άλλον για μια ζωή. Ήταν το τέλειο σχέδιο. Δεν θα μπορούσε να μας χωρίσει κανένας. Θα τον είχα μια ζωή δίπλα μου, δεν θα τον έχανα... Εκείνη τη στιγμή κοίταξα τον Άγγελο και με όση δύναμη μου είχε απομείνει του χαμογέλασα. Και μετά το χάος...

Απ' ότι φαίνεται είχα χάσει τις αισθήσεις μου για δεύτερη φορά, μόνο που αυτή τη φορά ήμουν στην αγκαλιά του. Εκεί μόνο ένιωθα ασφαλής. Δεν με ένοιαζε ο,τι κι αν συνέβαινε, αρκεί κρατούσε στα χέρια του ο Άγγελος. Ο έρωτας μου και ο καλύτερός μου φίλος συνάμα. Ο “φύλακας-Άγγελος” μου και η αμαρτία μου ταυτόχρονα. Η κόλαση και ο παράδεισος μαζί. Είχα αρχίσει να τα χάνω, αλλά αυτή η παράνοια στην οποία βυθιζόμουν, αντί να με τρομάζει, με έλκυε ολοένα και περισσότερο. Πίστευα ότι όταν θα συνερχόμουν θα εγκατέλειπα αυτό το τρελό και επίπονο ψυχικά σχέδιο, αλλά ήμουν τόσο ερωτευμένη που μου φαινόταν αβάσταχτο να τον χάσω εντελώς απ' τη ζωή μου και με τον καιρό φαινόταν λογικό να μείνω δίπλα του έστω και ως φίλη. Δεν θα ήμουν όμως η οποιαδήποτε φίλη του. Θα ήμουν η κολλητή του. Το άτομο που θα εμπιστευόταν πιο πολύ απ' όλα. Αυτή στην οποία θα έτρεχε στην πρώτη δυσκολία. Ο δικός του “φύλακας-άγγελος”...

Σχόλια

  1. ο δικος μου φυλακας αγγελος! οταν ειναι μαζι μου το νιωθω... νιωθω πως θα ειναι για παντα εδω και θα με προσεχει! σαν φυλακας αγγελος! δεν φοβαμαι! σαν να υπαρχει μια ασπιδα γυρω απο μενα! ξερω πως δνε θα τον χασω! ομως οταν χωριζουμε... οταν ο καθενας παιρνει τον δρομο του... για το σπιτι του... καθε τετοια στιγμη με τρομαζει! νομιζω πως εχει φυγει για παντα! κι ομως μου εχει πει πως δεν θα φυγει ποτε! πως θα ειναι εδω για μενα! "ΜΗΝ φοβασαι" μου λεει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φαντάζομαι πώς νιώθεις(φαντάζομαι γιατί, δεν έχω βρεθεί στη θέση σου), αλλά προσπάθησε να νιώθεις δυνατή, να μην εξαρτάσαι απ' αυτόν.. Η εξάρτησή σου αυτή μόνο κακό μπορεί να κάνει αν γίνει πιο βαθιά.. Σίγουρα δεν είσαι σε φάση "Ηλέκτρας" -ούτε λέω ότι θα φτάσεις- απλά προσπάθησε λίγο να "απαγκιστρωθείς".. Θα σε βοηθήσει.. ;)

      Διαγραφή
    2. το εχω σκεφτει κι εγω... πως οσο πιο πολυ δενομαι μαζι του τοσο πιο δυσκολος θα ειναι ενας μελλοντικος αποχωρισμος (αν υπαρξει-γιατι ειληκρινα δεν θα τον αφησω να φυγει ετσι ευκολα :Ρ)! φιλακια ομορφια!

      Διαγραφή
    3. Άκου...απ' τη ζωή μας φεύγουν πολλά άτομα, όχι επειδή μας βαρέθηκαν, αλλά γιατί είναι έτσι οι συνθήκες... Σε λίγα χρόνια(σου λέω 5, που θα σαι στην ηλικία που είμαι τώρα) θα κάθεσαι να σκεφτείς πόσοι πέρασαν απ' τη ζωή σου και θα ανακαλύψεις ότι πολλοί φίλοι χάνονται χωρίς να το καταλάβεις... γι' αυτό σε περιπτώσεις σαν τη δική σου πρέπει να είσαι αρκετά δυνατή ώστε να μπορέσεις να το ξεπεράσεις.. ;)

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μια κακή ιδέα...

Μια κακή ιδέα... Ο έρωτας κι ο θάνατος είναι για τους γενναίους... Μα ήμασταν δειλοί αγάπη μου. Εμείς οι δυο πολεμιστές, σε ανέλπιδη μάχη. Μια καρδιά για λάφυρο. Δεν ήταν έρωτας αυτό που ζήσαμε, ήτανε μια κακή ιδέα. Ο μικρός φτερωτός θεός κοιτούσε αλλού κι εμείς βιαστήκαμε να κάνουμε το λάθος. Αθόρυβα, σαν δυο ύπουλοι εγκληματίες. Θέαμα γελοίο συνάμα και τραγικό. Η μάχη αυτή αέναη, δε σταματά ούτε μετά τη νίκη. Σύντομα έμαθα ότι ο έρωτας δεν έχει νικητή. Κάποιες λέξεις φτιάχτηκαν για να ακούγονται μόνο με τη φωνή σου... Άργησα να το μάθω. Βιάστηκες να το ξεχάσεις. Έτσι αθόρυβα όπως άρχισαν όλα, έτσι ήταν γραφτό να τελειώσουν. Μοίρα; Δεν ξέρω αν πιστεύω στη μοίρα. Φυσικό επακόλουθο θα σου πω. Πάλι δε θα πεις τίποτα. Δεν πειράζει. Έχω συνηθίσει τις σιωπές.. Άλλη μια νύχτα θα μιλώ με σκιές και φαντάσματα. Άλλη μια νύχτα που εσύ δε θα 'σαι εδώ. Άλλη μια νύχτα που σε μισώ. Γιατί δε μ' άφησες να σ' αγαπ

Πένητες του έρωτα

Μόνοι στο μαζί. Ζητώντας το λίγο γιατί το πολύ δεν αρκεί. Πένητες του έρωτα σε μιας νυχτιάς κραιπάλη ξοδεύοντας αλόγιστα ηδονική σαμπάνια και έναστρα φιλιά. Καρτερικά και μυστικά προσμέναμε του έρωτα και της σκιάς του πόθου μονοπάτι. Η ανάσα σου στην κλείδα μου δίνει πνοή στο άδειο κέλυφος. Στο στήθος που βρυχάται. Ακολουθώ δαγκωματιές - χάρτης ευλαβικός των λάφυρων της σάρκας σου. Εγώ ο ταπεινός προσκυνητής το θείο θαύμα από τα χείλη σου ζητώ να μεταλάβω. Το σώμα μου στο σώμα σου. Διψά. Αναριγεί. Και φλέγεται. Γυμνή, πριν καν τα ρούχα μου πετάξω. Τα χέρια σου σμιλεύουν στο κορμί μου νέα ιδιότητα. Στις γλώσσες όλων των εθνών και των ανθρώπων γράφουν επάνω στο Συντελεσμένο Μέλλοντά μου. 12.03.2020

Φανταστικοί αριθμοί - ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Με λένε Τόνια.  Εκ του Αντωνία ορμώμενη.  Η ιστορία μου ξεκίνησε όταν μού έκοψαν δύο γράμματα από το βαφτιστικό μου, για να μου δώσουν νέο όνομα και νέα ιδιότητα. Επτά χαρακτήρες είναι πολλοί για να τους σηκώσει μια παιδική πλάτη, που ακόμη αναζητά το δικό της χαρακτήρα. Η ζωή μου ξεκίνησε με μία αφαίρεση. Μια αριθμητική πράξη μου έδωσε ταυτότητα, κι έγινε ο οδηγός μου για να ανακαλύψω τον κόσμο. Αγαπώ τους αριθμούς. Νιώθω ασφάλεια όταν με περιτριγυρίζουν αριθμητικά ψηφία. Οι αριθμοί είναι αναμφίσημοι και απαρέγκλιτοι. Απόλυτοι.  Η ζωή μου ήταν πάντοτε μαθηματικά. Κάθε στιγμή, κάθε ανάμνηση, μεταφραζόταν σε ένα αριθμητικό σύνολο. 12 χρόνια σχολείο, 6 χρόνια σπουδών, 2 πτυχία. 5 ξενόγλωσσοι τίτλοι, 8 αριστεία, 250 διαγωνίσματα. 6 αγώνες στίβου, 2 παραστάσεις χορού, 1 ρεσιτάλ πιάνου. 5 σχέσεις, 32 ημέρες διακοπών, 8 μήνες συγκατοίκησης. 476 γραπτά μηνύματα, 23 πρώτα ραντεβού, 19 πρώτα φιλιά. Οι αριθμοί όριζαν το είναι μου. Τίποτα δεν διατάρασσε τη γεωμετρία της ύπαρξής