Ζω..
Ζω ψάχνοντας μια αλήθεια
πολεμώντας Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες
πορεύομαι στη σιγή...
Σε άσβεστες φλόγες κι ατέλειωτες θάλασσες
σε χώρες ανύπαρκτες
Ταξιδεύει το πνεύμα μου
όταν το αλυσσοδεμένο σώμα κλείνει τα μάτια...
Κι όταν η φαντασία σπάει τα μαύρα δεσμά
μια ΜΑΓΙΚΗ απόδραση
Για πού; Κανείς δεν ξέρει...
Πόσο καιρό;
Όσο μπορέσει η ψυχή να ταξιδεύει
Μια ζωή, για πάντα
Ένα κολοσσιαίο δευτερόλεπτο...
Κι ύστερα θα ηχήσει ξανά η φωνή της λογικής
Ο ήχος από πέτρα και σίδερο θα με γυρίσει
στην ανοιχτή φυλακή μου
που όμοιά της δεν υπάρχει...
Σκοτάδι στο φως, σιγή στις φωνές
μοναξιά μες το πλήθος
Όταν αγγίξεις τη αλήθεια μπορείς να παραμείνεις ο ίδιος;
Κι ύστερα θα ηχήσει ξανά η φωνή της λογικής
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ήχος από πέτρα και σίδερο θα με γυρίσει
στην ανοιχτή φυλακή μου
που όμοιά της δεν υπάρχει...
Σκοτάδι στο φως, σιγή στις φωνές
μοναξιά μες το πλήθος
Όταν αγγίξεις τη αλήθεια μπορείς να παραμείνεις ο ίδιος;
Μου αρέσει πολύ η χρήση του υπερβατού σχήματος για να τονίσεις τη διαφορά της φαντασίας και της πραγματικότητας, του ονείρου και της ρουτίνας.. Επί της ουσίας είσαι ελεύθερος, αλλά δε μπορείς να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου.. Μια "ανοιχτή φυλακή" όπως είπες κι εσύ..
Αυτή την ιδέα της "σχετικής ελευθερίας" είχα στο μυαλό όταν έγραψα το στίχο που επεσήμανες.. Η αλήθεια είναι ότι το ποίημα μου ήρθε ως απάντηση στο ερώτημα "πώς πρέπει να ζούμε?".. Ήταν μια έμπνευση της στιγμής και δε θα με πιστεύεις άμα σου πω πόσο γρήγορα το ολοκλήρωσα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αλήθεια είναι ότι το ποίημα μου ήρθε ως απάντηση στο ερώτημα "πώς πρέπει να ζούμε?"
ΔιαγραφήΝομίζω ότι όντως έτσι πρέπει να ζούμε... ψάχνοντας μια αλήθεια... να μην επαναπαυόμαστε...