Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η αγάπη......και τα άλλα δεινά (απόσπασμα)

Το ξέρω ήταν λάθος μου, δεν έπρεπε να μπλεχτώ έτσι... Αυτή η «φιλία» ήταν ένας φαύλος κύκλος, μια δίνη που με βύθιζε ολοένα και περισσότερο… Έπεφτα με ιλιγγιώδη ταχύτητα σ’ ένα ατελείωτο κενό και το μόνο σίγουρο ήταν ότι κάποια στιγμή θα έφτανα στον πάτο… Η πτώση μου αυτή συνοδευόταν ήδη από πολύ πόνο, αλλά όταν ολοκληρωνόταν, θα είχε φτάσει και το δικό μου τέλος… Ήταν γεγονός… Βάδιζα με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή μου… Άλλα όσο έπρεπε να απομακρυνθώ, τόσο περισσότερο κολλούσα… Και ο λόγος ήταν ότι αν και αυτή η αρρωστημένη σχέση ήταν επικίνδυνη, εμένα για έναν περίεργο λόγο με έκανε να νιώθω ζωντανή… Με τραβούσε με έναν τρομακτικό τρόπο, που μόνο κακό μπορούσε να μου κάνει… Όλους τους ελκύει ο κίνδυνος… Το χειρότερο ήταν ότι ήμουν όντως η γυναίκα της ζωής του, αλλά με διαφορετικό τρόπο απ’ αυτόν που θα ήθελα… Και αυτό με έκανε να τον ερωτεύομαι ακόμη περισσότερο…

Σχόλια

  1. Αυτό είναι ένα απόσπασμα μιας από τις ιστορίες που γράφω(είμαι πολυπράγμων και υπερκινητική και δε μπορώ να ασχολούμαι με ένα project μόνο... Παράλληλα, δουλεύω άλλα 2 έργα, το ένα απ'το Γυμνάσιο και κόντευα να το τελειώσω, αλλά χάλασε η οθόνη του υπολογιστή μου... τις προάλλες που ήμουν στο πατρικό μου,όμως, συνέδεσα την παλιά οθόνη και το Πάσχα(ή το καλοκαίρι) θα μπορέσω να το συνεχίσω!!!! Ελπίζω να σας αρέσει... Το κυριότερο κομμάτι της υπόθεσης, προδίδεται εύκολα σχετικά σε αυτό το απόσπασμα... Αν είστε καλά παιδιά θα ανεβάσω κι άλλα....χαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ποοοοοοοοσο πολυ ταυτιζομαιι μ'αυτο το αποσπασμα! ποσο? θελω τοσο πολυ να διαβασω και την υπολοιπη ιστορια! περιμενω κι αλλα αποσπασματα! :* καλο απογευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαχαχαχα ;)

      Μόλις μπορέσω θα ανεβάσω... χρωστάω ακόμη την τραγωδία της Ηλέκτρας και τη σκηνή που μιλά ξεκάθαρα στον Άγγελο... τώρα είμαι σε μια αναδρομή στην ιστορία και την έχω παρατήσει λίγο..

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Πένητες του έρωτα

Μόνοι στο μαζί. Ζητώντας το λίγο γιατί το πολύ δεν αρκεί. Πένητες του έρωτα σε μιας νυχτιάς κραιπάλη ξοδεύοντας αλόγιστα ηδονική σαμπάνια και έναστρα φιλιά. Καρτερικά και μυστικά προσμέναμε του έρωτα και της σκιάς του πόθου μονοπάτι. Η ανάσα σου στην κλείδα μου δίνει πνοή στο άδειο κέλυφος. Στο στήθος που βρυχάται. Ακολουθώ δαγκωματιές - χάρτης ευλαβικός των λάφυρων της σάρκας σου. Εγώ ο ταπεινός προσκυνητής το θείο θαύμα από τα χείλη σου ζητώ να μεταλάβω. Το σώμα μου στο σώμα σου. Διψά. Αναριγεί. Και φλέγεται. Γυμνή, πριν καν τα ρούχα μου πετάξω. Τα χέρια σου σμιλεύουν στο κορμί μου νέα ιδιότητα. Στις γλώσσες όλων των εθνών και των ανθρώπων γράφουν επάνω στο Συντελεσμένο Μέλλοντά μου. 12.03.2020

Φανταστικοί αριθμοί - ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Με λένε Τόνια.  Εκ του Αντωνία ορμώμενη.  Η ιστορία μου ξεκίνησε όταν μού έκοψαν δύο γράμματα από το βαφτιστικό μου, για να μου δώσουν νέο όνομα και νέα ιδιότητα. Επτά χαρακτήρες είναι πολλοί για να τους σηκώσει μια παιδική πλάτη, που ακόμη αναζητά το δικό της χαρακτήρα. Η ζωή μου ξεκίνησε με μία αφαίρεση. Μια αριθμητική πράξη μου έδωσε ταυτότητα, κι έγινε ο οδηγός μου για να ανακαλύψω τον κόσμο. Αγαπώ τους αριθμούς. Νιώθω ασφάλεια όταν με περιτριγυρίζουν αριθμητικά ψηφία. Οι αριθμοί είναι αναμφίσημοι και απαρέγκλιτοι. Απόλυτοι.  Η ζωή μου ήταν πάντοτε μαθηματικά. Κάθε στιγμή, κάθε ανάμνηση, μεταφραζόταν σε ένα αριθμητικό σύνολο. 12 χρόνια σχολείο, 6 χρόνια σπουδών, 2 πτυχία. 5 ξενόγλωσσοι τίτλοι, 8 αριστεία, 250 διαγωνίσματα. 6 αγώνες στίβου, 2 παραστάσεις χορού, 1 ρεσιτάλ πιάνου. 5 σχέσεις, 32 ημέρες διακοπών, 8 μήνες συγκατοίκησης. 476 γραπτά μηνύματα, 23 πρώτα ραντεβού, 19 πρώτα φιλιά. Οι αριθμοί όριζαν το είναι μου. Τίποτα δεν διατάρασσε τη γεωμετρία της ύπαρξής

Δέκα τοις εκατό

«Ο άνθρωπος χρησιμοποιεί μόνον το δέκα τοις εκατό των δυνατοτήτων του εγκεφάλου του. Συγκρατήστε αυτήν την πληροφορία, θα σας χρειαστεί αργότερα». Με αυτά τα λόγια την υποδέχτηκε η δόκτωρ Περνέλ στο γραφείο της. Η κυρία Έβανς την παρακολουθούσε με καχυποψία. Δεν ήταν μονάχα η ριζοσπαστική κλινική έρευνα, στην οποία δέχτηκε να λάβει μέρος, που την τρόμαζε. Περισσότερο δυσκολευόταν να εμπιστευτεί τη νεαρή γυναίκα απέναντι της. Ήταν εκ φύσεως επιφυλακτική απέναντι σε επιστήμονες με ηλικία αντιστρόφως ανάλογη με τα ακαδημαϊκά και επαγγελματικά τους επιτεύγματα. Δεν καταλάβαινε πώς ένα παιδί, που βρισκόταν στο πανεπιστήμιο πριν από μερικά χρόνια, θα μπορούσε να επιτύχει εκεί που απέτυχαν επιστήμονες που κουβαλούν δεκαετίες εμπειρίας και μελέτης. Η Νικόλ Περνέλ ήταν διδάκτωρ στο πεδίο της Νευροεπιστήμης και διευθύντρια του τμήματος Νευροβιολογίας του κέντρου βιοϊατρικής έρευνας Ρ.Α.Κ. Στα 35 της χρόνια είχε ήδη ένα βιογραφικό που θα ζήλευαν πολλοί συνάδελφοι της. Φυσικά, δε θα είχε καταφ