Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ιστορία χωρίς αρχή...

Πώς μπορεί να τελειώσει κάτι που δεν άρχισε ποτέ;
Πώς μπορείς να χάσεις αυτό που ποτέ σου δεν είχες;
Πώς μπορεί να σου λείπει αυτό που ποτέ δε συνήθισες;
Πώς μπορεί η καρδιά να κρυώνει για μια αγάπη που ποτέ δεν τη ζέστανε;

Υποθέτω ότι όλα τέλειωσαν όταν ζήτησα την αλήθεια
όλα τέλειωσαν κι ας μην είχαν αρχίσει ποτέ
Είναι μύθος ότι οι άνθρωποι δεν αντέχουν την αλήθεια
η σκληρότητα είναι αυτή που πληγώνει

Ναι, η αλήθεια είναι σκληρή
Ναι, η αλήθεια πονάει
Ναι, η αλήθεια πληγώνει
Ναι, αλλά τι λες σε μια καρδιά π' αγαπάει;

“Μίλα μου, σε παρακαλώ
μίλα σε ικετεύω
πές ότι θες, εγώ σ' αγαπώ
το ξέρεις κι εσύ δεν είναι κρυφό

Πες την αλήθεια, το θέλω
πες την, σε ικετεύω
μόνο μια χάρη ταπεινά σου ζητώ
πες την μαλακά στην καρδιά μου

Ξέρω τι πιστεύεις για μένα
ξέρω τι λές και τι σκέφτεσαι
ξέρω και πονάω
αλλά δε μπορώ να πειστώ ότι σταμάτησα να σ' αγαπάω

Δεν ξέρω γιατί νομίζεις ότι δεν σου αξίζω
θα 'πρεπε κανονικά να συμβεί το αντίθετο
Εγώ; εγώ είμαι λίγη για σένα;
ας γελάσω, γιατί νομίζεις πώς είσαι αστείος...

Πώς τολμάς να μου πεις ότι είμαι κατώτερή σου;
Πώς τολμάς να σκεφτείς ότι υπερέχεις εσύ από μένα;
το παρελθόν έχει στόμα και μιλά
κι εγώ έχω καθαρή τη συνείδησή μου”

Κάτι παραπάνω, σίγουρα, απ' όσο μπορείς να πεις για τον εαυτό σου
Κάτι αναμφισβήτητο
Κάτι που απέδειξες όταν δε δίστασες να με κάνεις κουρέλι
να με καταστρέψεις ελαφρά τη καρδία

Το σκέφτηκες πριν με πληγώσεις;
Ή έμπηξες χωρίς να σκεφτείς το μαχαίρι;
Το σκέφτηκες πόσο θα με πονέσεις;
Ή σ' ένοιαζε απλά να ξεμπερδεύεις μαζί μου;

Είσαι τόσο αδίστακτος
ή απλά πιστεύεις ότι έτσι είναι η ειλικρίνεια;
Είσαι τόσο απρεπής
ή απλά ήρθες σε δύσκολη θέση;

Εγώ πιστεύω ότι είσαι απλά ανώριμος
γελοίος και θρασύδειλος
αμετανόητα και αμετάκλητα αγενής
και αναίσθητος μέχρι αηδίας

Δεν το πιστεύω ότι κατάφερες να πέσεις στα μάτια μου
να φανείς τόσο μικρός και ασήμαντος
τουλάχιστον εγώ μπορώ να σε κοιτάω κατάματα
απ' τους δυο μας όλοι ξέρουν ποιος είναι ο ξεδιάντροπος

Το ξέρω ότι το ζήτησα
Το ξέρω ότι μου το 'δωσες
Το ξέρω ότι δε σε νοιάζει
Αλλά εσύ το ξέρεις ότι θα το μετανιώσεις;

Θα το μετανιώσεις πικρά
Θα το δεις στην πορεία
δεν ξέρει ακόμα η δική σου καρδιά
τι θα πεί αχαριστία

Όταν σου πουν τη μαχαιριά ειλικρίνεια
και την αγένεια τη λένε πλέον αλήθεια
κι όταν μετά σε κοιτάξουν με οίκτο
έλα αν τολμάς να μου ζητήσεις συγγνώμη...

Ίσως πιστεύεις ότι όλα τέλειωσαν
μα θα σε απογοητεύσω
κάνεις μεγάλο λάθος
δε μπορεί να τελειώσει κάτι που δεν έχει αρχίσει

Κι εσύ μόλις άρχισες κάτι, πέτυχες αυτό που θέλησες να τελειώσεις
από μένα ξεμπέρδεψες, αλλά η μοίρα έχει σχέδια τώρα για σένα
και ξέρεις ότι όταν κάτι αρχίζει, πρέπει και να τελειώσει
γι' αυτό επέτρεψέ μου να γελάσω, οπώς εσύ γελούσες με μένα...

Σχόλια

  1. Θα 'θελα να γράψω για μια ακόμα φορά ότι οι δημιουργίες που αναρτώ είναι γραμμένες πριν καιρό και τις ανεβάζω όταν έχω πλέον ξεχάσει τι είχα στο μυαλό και από τι εμπνεύστηκα... Είναι καλύτερα να δίνουμε βαρύτητα στο κείμενο κ τον αναγνώστη, παρά στο τι ήθελε να πει ο συγγραφέας. Καλή η φιλολογική ερμηνευτική θεωρία, αλλά όλοι καταλάβαμε στο Λύκειο ότι είναι πλέον ξεπερασμένη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. τι ωραιο! το αγαπησα! <3 πικρο βεβαια αλλα...
    “Μίλα μου, σε παρακαλώ
    μίλα σε ικετεύω
    πές ότι θες, εγώ σ' αγαπώ
    το ξέρεις κι εσύ δεν είναι κρυφό




    Πες την αλήθεια, το θέλω
    πες την, σε ικετεύω
    μόνο μια χάρη ταπεινά σου ζητώ
    πες την μαλακά στην καρδιά μου




    Ξέρω τι πιστεύεις για μένα
    ξέρω τι λές και τι σκέφτεσαι
    ξέρω και πονάω
    αλλά δε μπορώ να πειστώ ότι σταμάτησα να σ' αγαπάω




    Δεν ξέρω γιατί νομίζεις ότι δεν σου αξίζω
    θα 'πρεπε κανονικά να συμβεί το αντίθετο
    Εγώ; εγώ είμαι λίγη για σένα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όντως πικρό, αλλά ιδέα δεν έχω πώς μου ήρθε.. Δεν τραβούσα και κανένα μεγάλο ζόρι απ' όσο θυμάμαι.. Ίσως να είναι μείγμα εμπειριών δικών μου και της παρέας.. ;)

      χαίρομαι που σου άρεσε γλυκιά μου ;)

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μια κακή ιδέα...

Μια κακή ιδέα... Ο έρωτας κι ο θάνατος είναι για τους γενναίους... Μα ήμασταν δειλοί αγάπη μου. Εμείς οι δυο πολεμιστές, σε ανέλπιδη μάχη. Μια καρδιά για λάφυρο. Δεν ήταν έρωτας αυτό που ζήσαμε, ήτανε μια κακή ιδέα. Ο μικρός φτερωτός θεός κοιτούσε αλλού κι εμείς βιαστήκαμε να κάνουμε το λάθος. Αθόρυβα, σαν δυο ύπουλοι εγκληματίες. Θέαμα γελοίο συνάμα και τραγικό. Η μάχη αυτή αέναη, δε σταματά ούτε μετά τη νίκη. Σύντομα έμαθα ότι ο έρωτας δεν έχει νικητή. Κάποιες λέξεις φτιάχτηκαν για να ακούγονται μόνο με τη φωνή σου... Άργησα να το μάθω. Βιάστηκες να το ξεχάσεις. Έτσι αθόρυβα όπως άρχισαν όλα, έτσι ήταν γραφτό να τελειώσουν. Μοίρα; Δεν ξέρω αν πιστεύω στη μοίρα. Φυσικό επακόλουθο θα σου πω. Πάλι δε θα πεις τίποτα. Δεν πειράζει. Έχω συνηθίσει τις σιωπές.. Άλλη μια νύχτα θα μιλώ με σκιές και φαντάσματα. Άλλη μια νύχτα που εσύ δε θα 'σαι εδώ. Άλλη μια νύχτα που σε μισώ. Γιατί δε μ' άφησες να σ' αγαπ

Πένητες του έρωτα

Μόνοι στο μαζί. Ζητώντας το λίγο γιατί το πολύ δεν αρκεί. Πένητες του έρωτα σε μιας νυχτιάς κραιπάλη ξοδεύοντας αλόγιστα ηδονική σαμπάνια και έναστρα φιλιά. Καρτερικά και μυστικά προσμέναμε του έρωτα και της σκιάς του πόθου μονοπάτι. Η ανάσα σου στην κλείδα μου δίνει πνοή στο άδειο κέλυφος. Στο στήθος που βρυχάται. Ακολουθώ δαγκωματιές - χάρτης ευλαβικός των λάφυρων της σάρκας σου. Εγώ ο ταπεινός προσκυνητής το θείο θαύμα από τα χείλη σου ζητώ να μεταλάβω. Το σώμα μου στο σώμα σου. Διψά. Αναριγεί. Και φλέγεται. Γυμνή, πριν καν τα ρούχα μου πετάξω. Τα χέρια σου σμιλεύουν στο κορμί μου νέα ιδιότητα. Στις γλώσσες όλων των εθνών και των ανθρώπων γράφουν επάνω στο Συντελεσμένο Μέλλοντά μου. 12.03.2020

Φανταστικοί αριθμοί - ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Με λένε Τόνια.  Εκ του Αντωνία ορμώμενη.  Η ιστορία μου ξεκίνησε όταν μού έκοψαν δύο γράμματα από το βαφτιστικό μου, για να μου δώσουν νέο όνομα και νέα ιδιότητα. Επτά χαρακτήρες είναι πολλοί για να τους σηκώσει μια παιδική πλάτη, που ακόμη αναζητά το δικό της χαρακτήρα. Η ζωή μου ξεκίνησε με μία αφαίρεση. Μια αριθμητική πράξη μου έδωσε ταυτότητα, κι έγινε ο οδηγός μου για να ανακαλύψω τον κόσμο. Αγαπώ τους αριθμούς. Νιώθω ασφάλεια όταν με περιτριγυρίζουν αριθμητικά ψηφία. Οι αριθμοί είναι αναμφίσημοι και απαρέγκλιτοι. Απόλυτοι.  Η ζωή μου ήταν πάντοτε μαθηματικά. Κάθε στιγμή, κάθε ανάμνηση, μεταφραζόταν σε ένα αριθμητικό σύνολο. 12 χρόνια σχολείο, 6 χρόνια σπουδών, 2 πτυχία. 5 ξενόγλωσσοι τίτλοι, 8 αριστεία, 250 διαγωνίσματα. 6 αγώνες στίβου, 2 παραστάσεις χορού, 1 ρεσιτάλ πιάνου. 5 σχέσεις, 32 ημέρες διακοπών, 8 μήνες συγκατοίκησης. 476 γραπτά μηνύματα, 23 πρώτα ραντεβού, 19 πρώτα φιλιά. Οι αριθμοί όριζαν το είναι μου. Τίποτα δεν διατάρασσε τη γεωμετρία της ύπαρξής