ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ

Είναι βραδιές που -σαν μικρό παιδί που κάνει αταξία- γλιστρώ αθόρυβα στο μπαλκόνι μου. Κάθομαι ήσυχα και “παραμονεύω”. Με εγκαρτέρηση περιμένω εκείνους τους λιγοστούς περαστικούς του δρόμου. Κι όταν -ω τι χαρά!- εμφανιστούν(για να εξαφανιστούν λίγα λεπτά αργότερα σε μια στροφή), η φαντασία μου ξυπνά. Και -σαν να έγινα πάλι για λίγο παιδί- σκαρφίζομαι ιστορίες: για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον τους. Ζυγίζω το περπάτημα τους, αφουγκράζομαι τα λόγια τους, παρατηρώ τα ρούχα τους. Σκέφτομαι πως έγιναν έτσι όπως είναι τώρα, τι ακριβώς σχημάτισε το είναι τους. Ζωγραφίζω στο μυαλό μου την ψυχοσύνθεση τους. Αφήνω την φαντασία μου να καλπάσει. Σε άλλους δίνω σούπερ δυνάμεις, σ' άλλους τραγωδίες. Κάποιους τους φαντάζομαι απατημένους, άλλους άπιστους. Οι περισσότεροι θα πάθαιναν σοκ αν ήξεραν τι σκέφτομαι γι' αυτούς. Αλλά αυτό είναι το παιχνίδι μου. Και πρέπει να ομολογήσω ότι μου αρέσει να διηγούμαι λυπητερές ιστορίες. Μικρές τραγωδίες ζωής. Πολλές φορές ακόμη κι εγώ γελάω με τα τραβηγμένα σενάρια που σκαρφίζομαι. Δεν μου δίνουν έμπνευση όλοι οι περαστικοί. Πολλοί μου προκαλούν μια ανία, μια αποστροφή, και δεν θέλω καν να ασχοληθώ μαζί τους. Οι αγαπημένοι μου είναι τα ζευγαράκια. Προσπαθώ να μαντέψω σε ποιο ραντεβού βρίσκονται, αν έχουν κάνει σεξ, αν είναι η σχέση σοβαρή, αν είναι και οι δύο πιστοί. Στη φαντασία μου έχω χωρίσει πολλά ζευγάρια -κι αν πέφτω έξω τους ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη. Οι πιο ενδιαφέροντες είναι τα ρεμάλια της κοινωνίας, οι απόκληροι. Χαίρε στους μεθυσμένους, τους τρελούς, τους απροσάρμοστους. Τους κατατρεγμένους απ' τη μοίρα. Αυτούς τους συναντάς πιο σπάνια. Αυτοί είναι οι ζωντανές ιστορίες του δρόμου. Αυτούς διστάζω να τους αγγίξω με τη φαντασία μου. Θες που φοβάμαι μην πέσω μέσα, θες που η εικόνα είναι πιο εύγλωττη από χίλιες λέξεις που μπορώ να πω εγώ.. Είναι και μία τελευταία κατηγορία περαστικών. Αυτοί που έχουν μια αδιόρατη λάμψη. Αυτοί που στην κίνηση τους αποπνέουν μεγάλα ιδανικά. Αυτοί που μου εξάπτουν τη φαντασία περισσότερο. Άνθρωποι ελάχιστοι. Ήρωες του καιρού μας. . .