Κοιτάζω
τον εαυτό μου από ψηλά. Μέσα στην ανθρώπινη
μιζέρια και την ανασφάλεια. Μια τελειότητα
με όλη του την ατέλεια. Διακρίνω μια
αλήθεια που αγνοούσα τόσα χρόνια.
Σκοτεινή κι αυτή, σαν κι εμένα. Και κάπως
έτσι κατάλαβα.. Ίσως εγώ να ήμουν ο
καταραμένος μου ποιητής. Φυλαγμένος
στην ανωνυμία του, κρυφός μες το πλήθος.
Προσπαθώντας με ουίσκι και στίχους να
μουδιάσει τα συναισθήματα του. Ο καπνός
να κυκλώνει τις λέξεις και να τους δίνει
νέα ερμηνεία. Μόνος περιτριγυρισμένος
απ' τους πολλούς. Μια ψυχή ακατανόητη.
Πολεμώντας απλώς να ξεχάσει..
Μια κακή ιδέα... Ο έρωτας κι ο θάνατος είναι για τους γενναίους... Μα ήμασταν δειλοί αγάπη μου. Εμείς οι δυο πολεμιστές, σε ανέλπιδη μάχη. Μια καρδιά για λάφυρο. Δεν ήταν έρωτας αυτό που ζήσαμε, ήτανε μια κακή ιδέα. Ο μικρός φτερωτός θεός κοιτούσε αλλού κι εμείς βιαστήκαμε να κάνουμε το λάθος. Αθόρυβα, σαν δυο ύπουλοι εγκληματίες. Θέαμα γελοίο συνάμα και τραγικό. Η μάχη αυτή αέναη, δε σταματά ούτε μετά τη νίκη. Σύντομα έμαθα ότι ο έρωτας δεν έχει νικητή. Κάποιες λέξεις φτιάχτηκαν για να ακούγονται μόνο με τη φωνή σου... Άργησα να το μάθω. Βιάστηκες να το ξεχάσεις. Έτσι αθόρυβα όπως άρχισαν όλα, έτσι ήταν γραφτό να τελειώσουν. Μοίρα; Δεν ξέρω αν πιστεύω στη μοίρα. Φυσικό επακόλουθο θα σου πω. Πάλι δε θα πεις τίποτα. Δεν πειράζει. Έχω συνηθίσει τις σιωπές.. Άλλη μια νύχτα θα μιλώ με σκιές και φαντάσματα. Άλλη μια νύχτα που εσύ δε θα 'σαι εδώ. Άλλη μια νύχτα που σε μισώ. Γιατί δε μ' άφησες να σ' αγαπ...
Μαγεμένη από την αλήθεια της ανάρτησης! Και ας γίνω λίγο γραφική, από την ταύτισή μου μαζί της! <3
ΑπάντησηΔιαγραφήΤολμώ να ομολογήσω ότι ίσως και να φανεί γραφική η ταύτιση μας -παρόλο που με χαροποιεί κάθε φορά :)
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά!
Όταν ανακαλύπτουμε τη σκοτεινή πλευρά του εαυτού μας....Αυτά ακριβώς τα συναισθήματα...!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε θα έλεγα ότι πρόκειται τόσο για ανακάλυψη, όσο για την αποδοχή μιας ήδη γνωστής αλήθειας...
Διαγραφή