Δε μου αρέσουν οι άδειες σελίδες χαρτί. Ποτέ δε μου άρεσαν. Στα μάτια μου φαντάζουν ένας μεγάλος λευκός καμβάς που περιμένει το ζωγράφο του να το γεμίσει. Οι ζωγραφιές μπορεί να είναι με σχέδια, με χρώματα ή...στη δική μου περίπτωση, με γράμματα. Οι δικές μου ζωγραφιές είναι γεμάτες μικρά, ακατάστατα, λίγο τσαπατσούλικα γράμματα. Κι όμως το τελικό αποτέλεσμα έχει μια ομορφιά, παρά την ασχήμια του. Αντικατοπτρίζουν την ψυχή μου. Στις πιο μαύρες στιγμές που περνάει βρίσκει τον τρόπο να ανακαλύπτει την ομορφιά στην ασχήμια. Να γεννά μια μικρή ζωγραφιά. Κι είναι τα συναισθήματα που χρωματίζουν αυτά τα μικρά τσαπατσούλικα γράμματα και τους δίνουν ζωή.
Μια κακή ιδέα... Ο έρωτας κι ο θάνατος είναι για τους γενναίους... Μα ήμασταν δειλοί αγάπη μου. Εμείς οι δυο πολεμιστές, σε ανέλπιδη μάχη. Μια καρδιά για λάφυρο. Δεν ήταν έρωτας αυτό που ζήσαμε, ήτανε μια κακή ιδέα. Ο μικρός φτερωτός θεός κοιτούσε αλλού κι εμείς βιαστήκαμε να κάνουμε το λάθος. Αθόρυβα, σαν δυο ύπουλοι εγκληματίες. Θέαμα γελοίο συνάμα και τραγικό. Η μάχη αυτή αέναη, δε σταματά ούτε μετά τη νίκη. Σύντομα έμαθα ότι ο έρωτας δεν έχει νικητή. Κάποιες λέξεις φτιάχτηκαν για να ακούγονται μόνο με τη φωνή σου... Άργησα να το μάθω. Βιάστηκες να το ξεχάσεις. Έτσι αθόρυβα όπως άρχισαν όλα, έτσι ήταν γραφτό να τελειώσουν. Μοίρα; Δεν ξέρω αν πιστεύω στη μοίρα. Φυσικό επακόλουθο θα σου πω. Πάλι δε θα πεις τίποτα. Δεν πειράζει. Έχω συνηθίσει τις σιωπές.. Άλλη μια νύχτα θα μιλώ με σκιές και φαντάσματα. Άλλη μια νύχτα που εσύ δε θα 'σαι εδώ. Άλλη μια νύχτα που σε μισώ. Γιατί δε μ' άφησες να σ' αγαπ...
Και κάπως έτσι νιώθω και εγώ μόλις κοιτάω τα γραπτά μου! :)
ΑπάντησηΔιαγραφή*Για να είμαι ειλικρινής, τα απόλυτα τακτοποιημένα γράμματα μου προκαλούν κάποιο εκνευρισμό*
Έχω συμβιβαστεί από καιρό με το γεγονός ότι τα γραπτά μου θα είναι μια ζωή τσαπατσούλικα και εκ πρώτης όψεως άσχημα. Η ομορφιά που κρύβουν μέσα του με ενδιαφέρει
Διαγραφή