Το χαμόγελο της (Μόνα) Λίζα...

Αγάπη είναι να εύχεσαι να είναι ευτυχισμένος, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι δεν θα 'ναι δικός σου. Να ζεις μόνο για το χαμόγελο του. Τα τραύματα του να είναι και δικά σου. Αγάπη είναι να αφήνεσαι στον έρωτα του, επιτρέποντας του να σε καταστρέφει κάθε φορά κι από λίγο. Να του ανοίγεις την πόρτα, ώστε να επιστρέψει όποτε το θελήσει αυτός και να φύγει πάλι αφήνοντας σε διαλυμένη γι' ακόμη μια φορά. Να τον εξουσιοδοτείς εν λευκώ να σε ισοπεδώσει αν το θέλει. Να του δώσεις εσύ η ίδια αν χρειαστεί το μαχαίρι που θα καρφώσει στο στήθος σου. Να μη ζητάς εγγυήσεις ή αποδείξεις αγάπης. Να του δίνεσαι ολοκληρωτικά περιμένοντας το απόλυτο τίποτα. Να ζεις για τα δικά του ψίχουλα αγάπης. Κάθε ανάσα σου να είναι γι' αυτόν, κάθε χτύπος της καρδιάς σου να φέρει το όνομα του. Κάθε λεπτό που ζεις να ανήκει σ' εκείνον. Όλη σου η ύπαρξη να είναι δική του. Ο έρωτας είναι εγωιστικός, ένας αέναος πόλεμος. Μα η αγάπη είναι ανιδιοτελής. Δεν αφορά εσένα, αλλά εκείνον. Τις δικές του ανάγ...

Κοιτάζω τον εαυτό μου από ψηλά. Μέσα στην ανθρώπινη μιζέρια και την ανασφάλεια. Μια τελειότητα με όλη του την ατέλεια. Διακρίνω μια αλήθεια που αγνοούσα τόσα χρόνια. Σκοτεινή κι αυτή, σαν κι εμένα. Και κάπως έτσι κατάλαβα.. Ίσως εγώ να ήμουν ο καταραμένος μου ποιητής. Φυλαγμένος στην ανωνυμία του, κρυφός μες το πλήθος. Προσπαθώντας με ουίσκι και στίχους να μουδιάσει τα συναισθήματα του. Ο καπνός να κυκλώνει τις λέξεις και να τους δίνει νέα ερμηνεία. Μόνος περιτριγυρισμένος απ' τους πολλούς. Μια ψυχή ακατανόητη. Πολεμώντας απλώς να ξεχάσει..

Ένα διαμαντένιο δάκρυ κύλησε εκεί που υπήρχε κάποτε ένα χαμόγελο. Ενός αγγέλου άγγιγμα Κάπως έτσι άρχισαν όλα.. Μια φορά κι έναν καιρό, ένας άγγελος κι ένας δαίμονας έπεσαν στα δίχτυα της αγάπης. Δεν είναι μια ιστορία αγάπης, αλλά μια ιστορία για την αγάπη. Εκείνη την ολοκληρωτική δύναμη που μερικές φορές κάνει και θαύματα. Ο άγγελος παραδομένος στην άγνοια του, προστατευμένος μέσα στην πλάνη του παραδείσου, δεν ήξερε · ο δαίμονας ήταν κάποτε άγγελος κι αυτή. Ώσπου ήρθε η μέρα που του άνοιξε ένα παράθυρο να δει ο ίδιος τη σκοτεινή της ψυχή. Του έδειξε τα κομματιασμένα της φτερά -ό,τι έμεινε απ' αυτά- και του είπε τα πάντα. Πως ήταν κάποτε κι εκείνη άγγελος. Ότι οι περισσότεροι δαίμονες ήταν άγγελοι που έχασαν τη χάρη τους όταν ακολούθησαν ένα σκοτεινό μονοπάτι. Πώς ξεκίνησε. Πώς κατέληξε δαίμονας που κατοικεί στις σκιές και το ψέμα. Ότι είχε χάσει πλέον τα πάντα. “Ξεκινάμε όλοι από το ίδιο σημείο... Ειρωνεία που καταλή...

Τι θα έκανες αν σου χάριζα για λίγο την καρδιά μου; Αν ήταν όλη δική σου, να τη διαχειριστείς όπως νομίζεις εσύ καλύτερα. Αν σ' εξουσιοδοτούσα εν λευκώ να με φτάσεις στα άκρα. Αν αφηνόμουν στο ρίσκο της αγάπης σου. Πώς θα ήταν τα πράγματα τώρα; Αν σου έστελνα λευκά όνειρα να βάψεις τους τοίχους τους με τα δικά σου χρώματα. Ποια θα 'ταν αυτά; Θα φώτιζαν άραγε τη ζωή μου; Ή θα μου επέστρεφες όνειρα μουντά και γκρίζα, στραγγισμένα από ζωή; Αν σου έδινα όλη την εξουσία του κόσμου επάνω στην ψυχή μου, τι θα έκανες; Θα γινόσουν έρωτας; Άραγε θα τόλμαγες; Ή μήπως ζώντας εν λευκώ κι εσύ θα περίμενες επουράνιο σημάδι;