Μέσα από τις πιο μοναχικές στιγμές μου έμαθα ν' αγαπώ τον εαυτό μου και να τον μισώ ταυτόχρονα... Έμαθα να κλαίω χωρίς ντροπή και να γελάω με την ψυχή μου... Έμαθα να μη μετανιώνω γι' αυτά που αισθάνθηκα και να μην κοιτάω πίσω γιατί έχανα το δρόμο μπροστά μου... Μέσα από τις πιο μοναχικές στιγμές μου έμαθα ποια είμαι πραγματικά... Ο εαυτός μου ο χειρότερος εχθρός μου και ο φύλακας άγγελος μου...
Δεν είναι τόσο πεζή η καθημερινότητα, όσο την παριστάνουν μερικοί... Φτάνει μια λεπτομέρεια για να μετατραπεί σε γιορτή... Ένα λουλούδι στο κομοδίνο, ένα κερί στο τραπέζι, ένα χαμόγελο πλατύ... Δε φταίει η καθημερινότητα...
Η φαντασία φταίει που δεν την κάνει παρέα.....
ΑΛΚΥΟΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ
Those who dream by day are cognizant of many things which escape those who dream only by night - Edgar Allan Poe

Δευτέρα, 5 Μαρτίου 2012

Δεν ξέρω...τίποτα...


Κοίταξε...
Δεν ξέρω...
Κάτι θέλω να πω, δε θυμάμαι τι...
Έχω χαθεί κι εγώ...
Ένα πιόνι στη σκακιέρα,
ένα χρώμα του αγέρα...
Ένα τίποτα, ανάμεσα στο τίποτα...
Δε ζω...Υπάρχω.
Είμαι εδώ?
Δεν ξέρω.
Μπορώ?
Δε μπορώ...
Μίλα μου λοιπόν εσύ κι ας μην ξέρεις...
Θα σου μιλήσω κι εγώ που δεν ξέρω καλύτερα...
Μιλώ, δεν ακούω...Ακούς, δε μιλάς...
Κι αντίστροφα...
Σ'ένα λαβύρινθο παραισθήσεων και οι 2...
Ούτε ξέρουμε τι είναι αληθινό...
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες , , , ,

2 σχόλια:

  1. Μπερδεμένο αλλά ωραίο. Όπως όλα τα μπερδεμένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  2. Ευχαριστώ πολύ.. Εκείνη τη στιγμή ήμουν σε μια φάση που δεν ήξερα ποια είμαι, τι είμαι και πού πάω.. Με είχαν πιάσει τα υπαρξιακά μου.. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)