Λευκά τα κρίνα
και τα γιασεμιά,
σαν όνειρα της νιότης μου·
χαμένα.
Στης θλίψης τα στενά
αιώνιος συνεργός
κι εχθρός θανάσιμος
ο εαυτός μου.
Σχέδια και πλάνα αδειανά
και γίγνεσθαι ματαιωμένα.
Σε μυστικά σοκάκια σιωπηλά
μ' ελπίδες ψεύτικες δεσμεύτηκα.
Λόγος οργής, λόγος σιωπής
λέξεις κενές, προτάσεις άδειες.
Και συμπληγάδες προσδοκίας
που συνθλίβουν
πάντα·
εμένα.
30.06.2018
και τα γιασεμιά,
σαν όνειρα της νιότης μου·
χαμένα.
Στης θλίψης τα στενά
αιώνιος συνεργός
κι εχθρός θανάσιμος
ο εαυτός μου.
Σχέδια και πλάνα αδειανά
και γίγνεσθαι ματαιωμένα.
Σε μυστικά σοκάκια σιωπηλά
μ' ελπίδες ψεύτικες δεσμεύτηκα.
Λόγος οργής, λόγος σιωπής
λέξεις κενές, προτάσεις άδειες.
Και συμπληγάδες προσδοκίας
που συνθλίβουν
πάντα·
εμένα.
30.06.2018
Λιζάκι γλυκό, με θυμάσαι; Πέρασαν χρόνια και όμως ίδιες οι σκέψεις μου με τις δικές σου παραμένουν. Πανέμορφο ποίημα, με συγκίνησε όπως με συγκινούσες πάντα. Χαίρομαι πολύ που γράφεις ακόμα, χαίρομαι πάντα να βλέπω την αλήθεια στα ποιήματά σου! Ελπίζω να είσαι καλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε φιλώ :)
Γλυκιά μου χρυσαλίδα, μπορεί να πέρασαν τα χρόνια, αλλά ακόμα θυμάμαι τα γραπτά μας που έμοιαζαν να επικοινωνούν.
ΔιαγραφήΔυστυχώς δε γράφω πλέον όσο θα ήθελα, αλλά η συγγραφή παραμένει ακόμα η ταυτότητά μου. Και κάποια κομμάτια μου θα ανέβουν ξανά στο διαδικτυακό μου ημερολόγιο.
Σου εύχομαι τα καλύτερα.