Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Βραδινές περιπλανήσεις...


Βραδινές περιπλανήσεις...

Βαδίζει στη σιγή, ντυμένη με νύχτα.
Τα μακριά της μαλλιά, πέπλο από αστέρια.
Δυο δακρυσμένα μάτια, πόνος, ραγισμένα φεγγάρια.
Κραυγές, λυγμοί, φωνές, λόγια κομμάτια.
Πόνος ξανά.
Ένας αναστεναγμός...
Βαρύς. Βαθύς. Μακρόσυρτος.
Μια παγωμένη εικόνα.
Αλήθεια είναι. Όχι, μνήμη. Όχι, αλήθεια. Μνήμη. Αλήθεια. Ψέμα.
Κι αυτή περπατά.
Μοναδική της συντροφιά, ο ήχος των βημάτων της
και η γιγαντωμένη σκιά της.
Μόνη, μ' ένα αβάσταχτο κενό.
Υποψία ζωής, ανάμεσα στην ανυπαρξία και την ύπαρξη.
Διασχίζει αναμνήσεις -πραγματικές και ψεύτικες.
Δεν ξεχωρίζει πια μεταφορά και κυριολεξία.
Λεωφόρους της πόλης και μονοπάτια του μυαλού.
Σταυροδρόμια κι αδιέξοδα.
Μ' ένα πόδι στην πραγματικότητα κι ένα στην φαντασία.
Κοιτά αμήχανα τον ουρανό.
Κι ένα ερωτηματικό πλανάται στον αέρα.
Τι, πώς, γιατί... Χωρίς απάντηση.
Ξανά γιατί. Σιγή.
Ερωτηματικό.
-άξαφνα ένας ήχος σαν μια χορδή που τεντώνεται-
Θαυμαστικό.
Σε λίγο θα ξημερώσει.
Συνεχίζει τη διαδρομή.

Σχόλια

  1. "Αλήθεια είναι. Όχι, μνήμη. Όχι, αλήθεια. Μνήμη. Αλήθεια. Ψέμα."
    Πόσες φορές αναρωτήθηκα... Ακόμα να βγάλω άκρη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ό,τι απίστευτο ζούμε πάντα υπάρχει ανάμεσα στα όρια της αλήθειας και του ψέματος τελικά...

      Διαγραφή
  2. Ανατρίχιασα...Πραγματικά πανέμορφο...!

    " Υποψία ζωής, ανάμεσα στην ανυπαρξία και την ύπαρξη.
    Διασχίζει αναμνήσεις -πραγματικές και ψεύτικες.
    Δεν ξεχωρίζει πια μεταφορά και κυριολεξία." πόσο αντιπροσωπευτικό κομμάτι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ γλυκιά μου!

      Έτσι δεν είναι άλλωστε; Τα πλάσματα της νύχτας πάντα ζουν κάπου ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα.

      Διαγραφή
    2. Όντως είναι αλήθεια...Είναι ολόκληρο το ποίημα αληθινό γι αυτό μ άρεσε τόσο!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μια κακή ιδέα...

Μια κακή ιδέα... Ο έρωτας κι ο θάνατος είναι για τους γενναίους... Μα ήμασταν δειλοί αγάπη μου. Εμείς οι δυο πολεμιστές, σε ανέλπιδη μάχη. Μια καρδιά για λάφυρο. Δεν ήταν έρωτας αυτό που ζήσαμε, ήτανε μια κακή ιδέα. Ο μικρός φτερωτός θεός κοιτούσε αλλού κι εμείς βιαστήκαμε να κάνουμε το λάθος. Αθόρυβα, σαν δυο ύπουλοι εγκληματίες. Θέαμα γελοίο συνάμα και τραγικό. Η μάχη αυτή αέναη, δε σταματά ούτε μετά τη νίκη. Σύντομα έμαθα ότι ο έρωτας δεν έχει νικητή. Κάποιες λέξεις φτιάχτηκαν για να ακούγονται μόνο με τη φωνή σου... Άργησα να το μάθω. Βιάστηκες να το ξεχάσεις. Έτσι αθόρυβα όπως άρχισαν όλα, έτσι ήταν γραφτό να τελειώσουν. Μοίρα; Δεν ξέρω αν πιστεύω στη μοίρα. Φυσικό επακόλουθο θα σου πω. Πάλι δε θα πεις τίποτα. Δεν πειράζει. Έχω συνηθίσει τις σιωπές.. Άλλη μια νύχτα θα μιλώ με σκιές και φαντάσματα. Άλλη μια νύχτα που εσύ δε θα 'σαι εδώ. Άλλη μια νύχτα που σε μισώ. Γιατί δε μ' άφησες να σ' αγαπ

Πένητες του έρωτα

Μόνοι στο μαζί. Ζητώντας το λίγο γιατί το πολύ δεν αρκεί. Πένητες του έρωτα σε μιας νυχτιάς κραιπάλη ξοδεύοντας αλόγιστα ηδονική σαμπάνια και έναστρα φιλιά. Καρτερικά και μυστικά προσμέναμε του έρωτα και της σκιάς του πόθου μονοπάτι. Η ανάσα σου στην κλείδα μου δίνει πνοή στο άδειο κέλυφος. Στο στήθος που βρυχάται. Ακολουθώ δαγκωματιές - χάρτης ευλαβικός των λάφυρων της σάρκας σου. Εγώ ο ταπεινός προσκυνητής το θείο θαύμα από τα χείλη σου ζητώ να μεταλάβω. Το σώμα μου στο σώμα σου. Διψά. Αναριγεί. Και φλέγεται. Γυμνή, πριν καν τα ρούχα μου πετάξω. Τα χέρια σου σμιλεύουν στο κορμί μου νέα ιδιότητα. Στις γλώσσες όλων των εθνών και των ανθρώπων γράφουν επάνω στο Συντελεσμένο Μέλλοντά μου. 12.03.2020

Φανταστικοί αριθμοί - ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Με λένε Τόνια.  Εκ του Αντωνία ορμώμενη.  Η ιστορία μου ξεκίνησε όταν μού έκοψαν δύο γράμματα από το βαφτιστικό μου, για να μου δώσουν νέο όνομα και νέα ιδιότητα. Επτά χαρακτήρες είναι πολλοί για να τους σηκώσει μια παιδική πλάτη, που ακόμη αναζητά το δικό της χαρακτήρα. Η ζωή μου ξεκίνησε με μία αφαίρεση. Μια αριθμητική πράξη μου έδωσε ταυτότητα, κι έγινε ο οδηγός μου για να ανακαλύψω τον κόσμο. Αγαπώ τους αριθμούς. Νιώθω ασφάλεια όταν με περιτριγυρίζουν αριθμητικά ψηφία. Οι αριθμοί είναι αναμφίσημοι και απαρέγκλιτοι. Απόλυτοι.  Η ζωή μου ήταν πάντοτε μαθηματικά. Κάθε στιγμή, κάθε ανάμνηση, μεταφραζόταν σε ένα αριθμητικό σύνολο. 12 χρόνια σχολείο, 6 χρόνια σπουδών, 2 πτυχία. 5 ξενόγλωσσοι τίτλοι, 8 αριστεία, 250 διαγωνίσματα. 6 αγώνες στίβου, 2 παραστάσεις χορού, 1 ρεσιτάλ πιάνου. 5 σχέσεις, 32 ημέρες διακοπών, 8 μήνες συγκατοίκησης. 476 γραπτά μηνύματα, 23 πρώτα ραντεβού, 19 πρώτα φιλιά. Οι αριθμοί όριζαν το είναι μου. Τίποτα δεν διατάρασσε τη γεωμετρία της ύπαρξής