Το χαμόγελο της (Μόνα) Λίζα...

  Την επόμενη μέρα ξύπνησα γεμάτη σιγουριά και αυτοπεποίθηση. Ήξερα ότι το σχέδιο μου δούλευε ρολόι. Η μοναδική μου επιθυμία, η ευχή που έκανα τα βράδια, είχε αρχίσει να εκπληρώνεται. Ίσως να μην ήταν όπως τη φανταζόμουν, αλλά στην θεωρία το είχε πιάσει το νόημα. Σιγά-σιγά γινόμουν η γυναίκα της ζωής του. Αυτή που θ' αγαπούσε πιο πολύ απ' όλες. Η κοπέλα που θα της χάριζαν την αγάπη τους τα γαλάζια του μάτια. Η μόνη που θα εμπιστευόταν. Η μόνη... Έτσι με αποκάλεσε την προηγούμενη μέρα. Ήμουν πλέον σίγουρη. Το τρελό μου σχέδιο πήγαινε καλά. Αυτή που ίσως δεν πήγαινε καλά ήμουν εγώ, αλλά δεν με ενδιέφερε ούτε στο ελάχιστο. Ναι, επισήμως είχα ανοίξει την πόρτα της παράνοιας και είχα αρχίσει να βαδίζω προς τα μέσα...    Στο σχολείο ήμασταν καλύτερα από ποτέ. Ο Άγγελος ήταν πιο άνετος, πιο χαλαρός, πιο ανοιχτός μαζί μου. Έμοιαζε ανακουφισμένος από ένα τεράστιο βάρος που κουβαλούσε στις πλάτες του από καιρό. Πρώτη φορά τον έβλεπα τόσο ευτυχισμένο. Ήμουν εγώ αλήθεια η αιτ...

Τα προηγούμενα αποσπάσματα που δημοσίευσα αφορούσαν το αρρωστημένο πάθος της Ηλέκτρας για τον ομοφυλόφιλο φίλο της.. Αυτά είναι απ' τη ζωή της πριν γίνει φίλη με τον Άγγελο(τον ήξερε, τα πήγαιναν πολύ καλά, της άρεσε, αλλά μετά από αυτά τα αποσπάσματα γίνονται φίλοι). Πολύ πριν μάθει ότι είναι είναι ομοφυλόφιλος. Όπως βλέπετε η ζωή της είναι πολύ δύσκολη και την περιγράφει πολύ απαισιόδοξα.. Μπορεί τα παράπονά της να σας φανούν ρηχά, αλλά την αληθινή τραγωδία της ζωής της, σας τη φυλάω για μια άλλη φορά. Για να μην υπάρξει μπέρδεμα, η ίδια περιγράφει τη ζωή της πολλά χρόνια αργότερα, αλλά σαν να τη ζει τότε(μη ρωτάτε περισσότερα, θα μάθετε αργότερα).. Ίσως τα αποσπάσματα αυτά να σας βοηθήσουν να καταλάβετε την παράνοια της ηρωίδας με το συγκεκριμένο άτομο, το μόνο άτομο που της έδειξε αληθινό ενδιαφέρον... Τόση ώρα όμως σας μιλάω και δεν έχω συστηθεί. Όπως καταλάβατε είμαι η Ηλέκτρα. Όταν οι γονείς μου με ονόμασαν έτσι, ή με γρουσούζεψαν ή ήξεραν ότι η ζωή μου θα ήταν μία τ...

Χίμαιρες και δράκοι τα όνειρά μου φεύγοντας μετράνε τα βήματά μου Η αβάσταχτη λάμψη των άστρων φωτίζει δειλά τους πύργους των κάστρων μέσα μια πυργοδέσποινα κρυμμένη για τις αθώες συνειδήσεις είναι χαμένη κανείς δεν την ψάχνει, κανείς δεν την ξέρει δεν έχει κανέναν να την προσέχει μόνη στις λύπες και στις χαρές μόνη της πάλι στις συμφορές πέτρα η καρδιά έπαψε από καιρό να χτυπά τον έρωτα περιμένει αιώνες δεν τελειώνουν αυτοί οι χειμώνες η απουσία γεμίζει τα άδεια σεντόνια αμερόληπτη η νύχτα δεν δείχνει συμπόνια τα δάκρυα είναι καυτά και το κρεβάτι κρύο τίποτα σημαντικό για ένα μοναχικό βίο Έχετε δοκιμάσει ποτέ την αυτόματη γραφή? Είναι η μέθοδος που αφήνεις το μυαλό και το χέρι σου ελεύθερο να γράψουν ό,τι θέλουν.. Εγώ έβαλα στον εαυτό μου τον περιορισμό να γράψει ομοιοκατάληκτες προτάσεις, για να κάνω λίγο πιο ελκυστική την "πρόκληση".. Εγώ το επιχείρησα μια μέρα στο λεωφορείο για να περάσει η ώρα.. Δοκιμάστε το!!!