Κι είναι οι ώρες που περνούν Κι είναι οι στιγμές που όλο ζητάνε Να επιζήσω προσπάθησα, λυπάμαι. Σε σταυροδρόμια κολασμένα βρέθηκα ξανά Λύτρωση αθάνατη να βρω· αλλά Σκότος και άβυσσος εμένα καρτερούν. Πουλιά που ελεύθερα πετούν Όρκους και όνειρα χαμένα· νοσταλγούν Θείο δώρο της λήθης. Να ζήσω άλλο μη μου λες Κι όλα όσα έγιναν εχθές Χρέος του παρελθόντος που πληρώνω. Φόρος ζωής Λόγω τιμής Αυλαία ματωμένη πέφτει τώρα. Χειροκρότημα.