Ποίημα δίχως ρίμα Μια φορά κι ένα καιρό εκείνη ανάσαινε μόνο γι' αυτόν μ' αυτός δεν το ήξερε. Εκείνη τη σπάνια φορά η αγάπη της έδινε φτερά κι εκείνος της τα 'κοβε. Κι αν γελούσε, ήταν γι' αυτόν Κι αν πονούσε,πάλι γι' αυτόν κι ας το 'ξερε μόνο εκείνη. Κι αν ξαφνικά η καρδιά της αποκτούσε μιλιά θα φώναζε δυνατά πως αυτόν αγαπά αλλά εκείνος δεν θ' άκουγε. Η δική τους αγάπη, ένα ποίημα δίχως ρίμα τραχύ μέσα στην ομορφιά του ρομαντικό, όχι μελωδικό. Δίχως μέτρο. Δίχως ρυθμό. Αντίθετο στους κανόνες. Ένα ποίημα σαν την αγάπη που δεν έχει φόρμα, όρια και συγκεκριμένη μορφή μια αγάπη που φτιάχτηκε μόνο για 'κεινον κι αυτή. Μη μετράς συλλαβές. Μη ζητάς φυλακές. Μέτρα χτύπους καρδιάς. Βρες ομορφιά στην ασχήμια. Βρες της αλήθειας τη γύμνια. Κι ας μην το ξέρει κανείς..