The summer that never was..

Once upon a summer...

Ένα ακόμη καλοκαίρι σαν όλα τ' άλλα.. Ή μήπως όχι?

Όλα άρχισαν μ' ένα φιλί.. Ένα αστείο συμβάν κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού. Οι φίλοι της της είπαν ότι δεν τολμά να φιλήσει τον άγνωστο στο μπαρ που την κοιτούσε, αυτή επέμενε για το αντίθετο. Ήταν ένα από εκείνα τα στιγμιότυπα που αλλάζουν τη ζωή σου. Ένα δίλημμα δίχως νόημα, ένα στοίχημα με τον εαυτό σου. Κι όμως, ένα μικρό ρίσκο αρκεί για ν' αλλάξει όλη σου η πορεία.. Ένα μικρό ναι μπορεί να σκοτώσει δέκα τεράστια όχι μέσα σου. Γιατί αυτή η σύντομη στιγμή θάρρους μπορεί να σου δώσει την ώθηση να ξεπεράσεις τα όριά σου, να υπερπηδήσεις όλα τα εμπόδια που στέκονται ανάμεσα σε σένα και το μέλλον σου.

Η Κ. πάντα ονειρευόταν να γίνει συγγραφέας, να γυρίσει τον κόσμο και να γράψει για τις εμπειρίες τα όνειρα και τις προσδοκίες της. Προσδοκίες.. Μία λέξη, δέκα γράμματα, δέκα τεράστια ΟΧΙ στο δρόμο της. Αυτή η λέξη της άλλαξε κατεύθυνση, στράφηκε σε όσα με τόση αυτοθυσία θέλησαν να της προσφέρουν οι γονείς της. Η ευγνωμοσύνη γι' αυτές ακριβώς τις θυσίες την έφερε εκεί που βρισκόταν. Προσφάτως απόφοιτη της Νομικής, ένα βήμα πριν ικανοποιήσει τις προσδοκίες των αγαπημένων της. Μ' ένα τεράστιο κενό μέσα της που λαχταρούσε να γευτεί τον κόσμο και αστείρευτη δίψα για νέες εμπειρίες.

Και να, ένα ακόμη καλοκαίρι η Κ. βρέθηκε πάλι στην πόλη της να κάνει τα ίδια πράγματα με τους ίδιους ανθρώπους. Είχε βαρεθεί τους πάντες και τα πάντα. Ανυπομονούσε για τη μέρα που όλα θ' άλλαζαν και θα τρανταζόταν η ζωή της συθέμελα. Μια φωνή μέσα της της έλεγε πως δεν ανήκει εκεί, πως η θέση της είναι στον έξω κόσμο, αυτόν που δεν είχε γνωρίσει ακόμη.

Εκείνο το βράδυ βγήκαν πάλι στο γνωστό στέκι. Πάλι τα ίδια και τα ίδια, σκέφτηκε, πάλι τα ίδια γνώριμα πρόσωπα, οι ίδιες γκριμάτσες, τα ίδια κενά λόγια, ίδιες ανούσιες στιγμές.. Κάτι, ωστόσο, τράβηξε την προσοχή της όταν μπήκε μέσα. Ένα πρόσωπο, ένας άντρας που δεν ήξερε, μια άγνωστη παρέα. Κάποιος αποφάσισε να περάσει απ' τη μικρή της πόλη για διακοπές. Και τι έκπληξη.. Ο άγνωστος κοιτούσε αυτήν. Δεν τον είχε ξαναδεί ποτέ, κι όμως ένιωσε σαν να τον ξέρει από κάπου. Για πρώτη φορά μετά από καιρό ένιωσε να βρίσκεται στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή.

Το νεοφερμένο άτομο δε φάνηκε να περνά απαρατήρητο κι απ' την υπόλοιπη παρέα, ούτε και το αντικείμενο της προσοχής του. Ξέροντας τη φίλη τους αποφάσισαν να παίξουν ένα παιχνίδι, κάτι να διασκεδάσουν την ανία τους. Προκάλεσαν την Κ. να φιλήσει τον άγνωστο, σίγουροι ότι δε θα τολμούσε ποτέ να κάνει κάτι τόσο παράτολμο. Τη στιγμή που άκουσε την πρόταση των φίλων της τα δέκα ΟΧΙ ορθώθηκαν απειλητικά μπροστά της. Αλλά αυτή τη φορά κάτι είχε αλλάξει.. Παρότι σκεφτόταν το όχι με όλη τη δύναμη του μυαλού της, κάθε κύτταρο του κορμιού της αποζητούσε το ναι. Έτσι σ' εκείνη τη μοιραία στιγμή υπερίσχυσαν για πρώτη φορά τα θέλω της και διάλεξε αυτό που ποθούσε η καρδιά της. Όχι τον άγνωστο, το θάρρος που είχε κρυμμένο μέσα της.

Η Κ. σηκώθηκε δίχως ενδοιασμό, έστρωσε το φόρεμα της και άφοβα κατευθύνθηκε προς εκείνον.

Ο Α. ήταν το ακριβώς αντίθετο από αυτήν.. Ζούσε τη ζωή στο έπακρο, δεν έμπαινε σε καλούπια, αξιοποιούσε την κάθε στιγμή. Έγραφε σ' ένα ταξιδιωτικό περιοδικό για τις υπέροχες στιγμές που ζούσε, παρακινώντας και τους αναγνώστες του να κάνουν το ίδιο. Το ψευδώνυμό του? “Ο μικρός πρίγκηπας”, το αγαπημένο βιβλίο της Κ. Δεν το ήξερε, αλλά ήταν αυτός που έγραψε το αγαπημένο της άρθρο, αυτό που κρατούσε μέσα στις σελίδες του ημερολογίου της. Εκείνη την περίοδο, πες το παιχνίδι της μοίρας, έγραφε για το καλοκαίρι στην πόλη της Κ. Θα έμενε εκεί 3 μήνες.

Όταν η Κ. μπήκε στο μαγαζί, ο Α. αναγνώρισε στο βλέμμα της φαινομενικά ντροπαλής κοπέλας το ίδιο ανήσυχο πνεύμα που χαρακτήριζε τον ίδιο. Η ίδια άσβεστη φλόγα έκαιγε μέσα τους, τον έκανε να μη μπορεί να πάρει τα μάτια του από πάνω της. Την παρατηρούσε πολλή ώρα, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι αυτή η κοπέλα απέναντί του δε θα μπορούσε ποτέ να ορθώσει το ανάστημά της, θα άφηνε μια ζωή τη φλόγα αυτή να την αναλώνει.

Αναλογιζόμενος όλα αυτά, αναπάντεχα είδε την Κ. να κατευθύνεται προς αυτόν. Δίχως να το περιμένει ένιωσε τα απαλά της χείλη να αγγίζουν τα δικά τουˑ δειλά στην αρχή, με μια απροσδόκητη θέρμη στη συνέχεια.. Ήταν τόσο βαθύ που ένιωσε στιγμιαία την ψυχή του ν' αγγίζει τη δική της.. Αυτή η κοπέλα έκρυβε ένα ηφαίστειο μέσα της που ήθελε να εκραγεί.

Όταν τα χείλη τους αποχωρίστηκαν, ακολούθησε εκείνη η γλυκιά αμηχανία που κάνει το πρώτο φιλί μοναδικό. Εκείνο το λεπτό τα ΟΧΙ άδραξαν την ευκαιρία κι εμφανίστηκαν μπροστά της, προσπαθώντας να συγκρατήσουν το πάθος που τόσα χρόνια είχαν δέσμιο. Η Κ. κατακόκκινη από ντροπή -όχι για το φιλί αλλά για το θάρρος της- έστριψε απότομα να φύγει. Οι προσδοκίες την έκαναν να νιώσει απίστευτες τύψεις και οι τύψεις την έκαναν να θέλει να εξαφανιστεί όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Ένα δάκρυ θέλησε να κυλήσει στο μάγουλο της αλλά το κράτησε με όλη της τη δύναμη. Είχε ανοιχτεί σε άγνωστα νερά και παρότι βαθιά μέσα της ήθελε να τα εξερευνήσει, κωπηλατούσε αγωνιωδώς στη στεριά. Με μεγάλη δυσκολία προσπαθούσε να καταπνίξει όλες της τις παρορμήσεις, που με τη στιγμιαία της υπέρβαση βρήκαν ευκαιρία να αποδράσουν..

Ο Α. προσπάθησε να τη συγκρατήσει, αλλά αυτή έτρεχε ήδη έξω απ' το μαγαζί.

Εκείνη ήταν, όμως, η στιγμή για την υπέρβαση που λαχταρούσε η ψυχή του Α. Θα έτρεχε πίσω της ή θα έχανε για πάντα την κοπέλα μέσα στα μάτια της οποίας είδε ν' αντικατοπτρίζεται το άλλο του μισό. Ήταν τρελό, αλλά ένα φιλί ήταν αρκετό για να τον κάνει για πρώτη φορά να ερωτευτεί πραγματικά.. Με μια αποφασιστική κίνηση ήπιε ό,τι είχε απομείνει από το ποτό του κι έτρεξε πίσω της, αφήνοντας τους φίλους του(αλλά και τους φίλους της Κ.) σύξυλους γι' ακόμη μια φορά.

Όταν βγήκε έξω ήταν πλέον αργά, η Κ. δε φαινόταν πουθενά. Απογοητευμένος κίνησε προς την παραλία -δεν είχε καθόλου διάθεση να επιστρέψει στο μπαρ. Παρότι η λογική του έλεγε ότι θα την συναντούσε ξανά σε μια τόσο μικρή πόλη, το ένστικτο του όμως ήξερε ότι αν δεν την έβρισκε εκείνο το βράδυ θα την έχανε για πάντα. Το ήξερε γιατί στιγμιαία οι ψυχές τους είχαν ενωθεί. Ήθελε να την βρει, αλλά δεν ήξερε ούτε τ' όνομά της. Μέσα του μαινόταν μια μάχη. Ένα φιλί που δεν έμοιαζε με κανένα άλλο.. Αυτή η μαγική στιγμή θα υπήρχε πλέον μόνο στη μνήμη τουˑ ή μήπως μόνο στη φαντασία του?

Έτσι αναπάντεχα όπως την έχασε τη βρήκε ξανά. Καθισμένη στην παραλία η Κ. πολεμούσε τους εσωτερικούς της δαίμονες. Η ίδια μοίρα που τους έφερε κοντά μ' ένα στοίχημα, τους ένωσε ξανά.. Κάθισε δίπλα της αποφασισμένος αυτή τη φορά να της μιλήσει.

“Έφυγες χωρίς να μου πεις ούτε τ' όνομά σου”

“Τι σημασία έχει?”

“Μεγάλη”

“Είμαι η Κ..”

“Είμαι ο Α..”

Ακολούθησε μια στιγμιαία σιωπή, την οποία αυτή τη φορά έσπασε η Κ.

“Γιατί το κάνεις αυτό”

“Ποιο?”

“Γιατί με ακολούθησες? Δε σου έφτασε αυτό που έγινε εκεί μέσα?”

“Τυχαία σε βρήκα”

“Τι κάνεις τότε εδώ? Γιατί μου μιλάς ακόμη?”

“Γιατί εμείς οι δυο μοιάζουμε πολύ”

“Γιατί το λες αυτό? Δε με ξέρεις καν.. Πώς βγάζεις συμπεράσματα από ένα φιλί?”

“Κι όμως σε ξέρω πολύ καλύτερα απ' όσο νομίζεις”

“Τώρα απλά μου την πέφτεις”

“Αλήθεια λέω.. Το είδα στα μάτια σου”

“Ωραία, την έκανες την πλάκα σου, γύρνα στους φίλους σου”

είπε και τα δέκα ΟΧΙ της διαγράφηκαν στο σκοτεινό της βλέμμα

Ο Α. δίστασε για μια στιγμή βλέποντας τα, αλλά πολύ γρήγορα βρήκε την απάντηση που θα έκανε τα όχι να χλωμιάσουν ξανά

“Δώσε μου μια ευκαιρία.. Άσε να σου αποδείξω ότι ξέρω τι κρύβεις μέσα σου. Αν κάνω λάθος πες το μου και δε θα σ' ενοχλήσω ποτέ ξανά”

“Ποιο το νόημα?”

“Έχεις να χάσεις κάτι?”

“Όχι”

είπε, και για πρώτη φορά ένα όχι την οδήγησε στην πορεία που επιθυμούσε..

Ο Α. της απάντησε αφηρημένα, κοιτώντας τη θάλασσα

“Είσαι μια νέα κοπέλα που λαχταρά να ταξιδέψει, να γνωρίσει τον κόσμο, ν' αποκτήσει νέες εμπειρίες, να ονειρευτεί και να γράψει για όλα όσα ονειρεύεται.. Έχεις μέσα σου, όμως, δέκα τεράστια ΟΧΙ που μπαίνουν εμπόδιο στα σχέδιά σου. Με μια γρήγορη μαντεψιά θα έλεγα ότι είναι ο φόβος ότι θ' απογοητεύσεις τους γονείς σου που σε κρατά δέσμια. Ένα μικρό ναι, όμως, αρκεί για να ισοπεδώσει αυτά τα ΟΧΙ. Και αυτός είναι ο δεύτερος φόβος σου. Έχεις ζήσει τόσο καιρό τηρώντας τους κανόνες που εσύ έθεσες στον εαυτό σου, μένοντας αυστηρά εντός ορίων, που φοβάσαι τον ίδιο σου τον εαυτό αν τα ξεπεράσει. Έχεις συνηθίσει, επίσης, τόσο την ασφάλεια των δεσμεύσεων που φοβάσαι το άγνωστο και την αβεβαιότητα της ελευθερίας.. Κρύβεις, ωστόσο, μια φωτιά που σου καίει τα σωθικά, έχεις αστείρευτο πάθοςˑ όσο κι αν προσπαθείς να το κρύψεις. Αυτό σημαίνει ότι αργά ή γρήγορα δε θ' αντέξεις και θα κάνεις την πολυπόθητη υπέρβαση. Αγαπημένος σου ήρωας είναι ο μικρός πρίγκηπας, ένας μικρός ήρωας με τεράστιες πράξεις. Ααα, και δε σε τρόμαξε το φιλί μ' έναν άγνωστο, αλλά το πώς σ' έκανε αυτό το φιλί να νιώσεις..”

Η Κ. σάστισεˑ πώς μπορούσε αυτός ο άγνωστος να την ξέρει καλύτερα από άτομα που ήταν δίπλα της μια ζωή? Και αυτό που είπε για το φιλί.. Βαθιά μέσα της ήξερε ότι ήταν αλήθεια, αλλά αυτός πώς μπορούσε να ξέρει κάτι που δεν τολμούσε να παραδεχτεί ούτε στον ίδιο της τον εαυτό?

Κοίταξε κι αυτή αφηρημένα τη θάλασσα κι ακολούθησε άλλη μια στιγμή σιγής..

Τελικά αναστέναξε και του απάντησε

“Πώς τα μάντεψες όλα αυτά?”

“Δεν τα μάντεψα, σε ξέρω”

“Μη λες βλακείες”

“Σου είπα εμείς οι δύο μοιάζουμε πολύ περισσότερο απ' όσο νομίζεις”

“Και το κατάλαβες όλο αυτό από ένα φιλί?”

“Όχι, το κατάλαβα απ' τα μάτια σου. Απ' τη στιγμή που μπήκες στο μαγαζί με τράβηξε το βλέμμα σου.”

“Τώρα μου την πέφτεις πάλι”

“Λίγο, αλλά λέω την αλήθεια..”

“Δεν ξέρω γιατί, αλλά σε πιστεύω”

“Με τι ασχολείσαι Κ.?”

Άλλαξε θέμα απότομα.

Η Κ. ξαφνιάστηκε λίγο, αλλά του απάντησε όπως στον καθένα

“Είμαι δικηγόρος. Δηλαδή σχεδόν.. Μόλις πήρα το πτυχίο μου”

“Μάλιστα”

“Εσύ?”

“Ίσως σου φανεί περίεργο αυτό που κάνω”

“Τι είναι?”

“Ταξιδεύω από μέρος σε μέρος και γράφω σ' ένα περιοδικό για τα ταξίδια μου”

“Και σε πληρώνουν για να το κάνεις αυτό?”

“Καλά μη νομίζεις ότι είμαι μέσα στα λούσα.. Έχω απλά ένα μισθό που καλύπτει μεταφορικά και πρώτες ανάγκες. Έχει χρειαστεί πολλές φορές να δουλέψω παράλληλα. Τώρα, για παράδειγμα, ψάχνω για καμιά δουλειά εδώ για το καλοκαίρι”

“Θα μείνεις εδώ όλο το καλοκαίρι?”

“Εννοείται! Πώς θα γράψω για την πόλη αν δεν τη γνωρίσω?”

“Και 3 μήνες θα γράφεις μόνο για την πόλη μου?”

“Δε θα είναι και τα τρία άρθρα για την πόλη, θα γράψω για τις περιπέτειες μου εδώ”

“Σκοπεύεις να έχεις και περιπέτειες?”

“Και το σημερινό τι ήταν?”

“Το θέμα του πρώτου σου άρθρου?”

“Όχι.. Μια αξέχαστη περιπέτεια. Ή ζωή μας Κ. δεν είναι τίποτε χωρίς τις μοναδικές της στιγμές.”

“Αυτό είναι υπέροχο..”

“Γι' αυτές τις υπέροχες στιγμές γράφω. Αυτές τις στιγμές ενθαρρύνω τους αναγνώστες να ζήσουν. Γι' αυτό ξεχώρισα εσένα, γιατί είδα τη δίψα σου να ζήσεις τις δικές σου περιπέτειες και να κάνεις το δικό σου κολλάζ από στιγμές.”

“Ό,τι αξίζει είναι οι στιγμές, λοιπόν..”

“Κάπως έτσι”

Η Κ. σκέφτηκε ότι είχε περάσει η ώρα, αλλά δεν ήθελε ακόμη να διακόψει τη συνάντησή τους. Συνέχισε την ψιλή κουβέντα

“Σπούδασες κάτι?”

“Έχει σημασία?”

“Όχι, απλά προσπαθώ να παρατείνω τη συζήτησή μας”

“Δημοσιογραφία”

“Κι εγώ ήθελα”

“Και γιατί δεν το έκανες?”

“Δεν έχει μέλλον..”

“Τι να το κάνεις το μέλλον χωρίς παρόν?”

“Δεν το σκέφτηκα ποτέ έτσι”

“Ποτέ δεν είναι αργά”

είπε και της έκλεισε το μάτι

“Η αλήθεια είναι ότι θα 'θελα να κάνω κάτι παρόμοιο με αυτό που κάνεις εσύ”

“Θέλει κότσια”

“Το ξέρω”

“Εγώ πιστεύω ότι έχεις, απλά πρέπει να το πιστέψεις κι εσύ”

“Είσαι πολύ γλυκός”

“Δεν είμαι, την αλήθεια λέω”

Η Κ. χαμογέλασε και αφέθηκε γι άλλη μια φορά στα χείλη του. Το φιλί τους αυτή τη φορά ήταν πιο τρυφερό, χωρίς όμως να χάνει τη μαγεία της πρώτης φοράς. Τ' αστέρια, λες και ένιωθαν αυτό που γινόταν σ' εκείνη την παραλία, έλαμψαν δυνατότερα και τους έλουσαν με το ρομαντικό τους φως..

Εκείνο το καλοκαίρι δεν έμοιαζε με κανένα. Οι δύο τους μοιράστηκαν έναν έρωτα, που δεν έμοιαζε με κανέναν απ' όσους έζησαν και θα ζούσαν στο μέλλον.. Ήξεραν ότι δεν είχαν χρόνο έτσι τον έζησαν στο έπακρο με όλο το πάθος της ψυχής τους, τον ένιωσαν με όλες τους τις αισθήσεις. Αγαπήθηκαν βαθιά, με όλη τη δύναμη της νιότης τους. Ο ένας έκανε τον άλλο να νιώθει πιο ζωντανόςˑ κυρίως η Κ. Τα άδεια της πνευμόνια γέμισαν με τον αναζωογονητικό αέρα του έρωτα κι ένιωσε να αναπνέει για πρώτη φορά. Ήταν ένα καλοκαίρι με περισσότερη αγάπη απ' όση γνωρίζουν άλλοι σε μια ολόκληρη ζωή.

Τα καλοκαιρινά ειδύλλια τελειώνουν για διάφορους λόγους. Όταν, όμως, όλα έχουν ειπωθεί μένει μόνο ένα πράγμαˑ οι καλοκαιρινοί έρωτες σβήνουν από τον αιθέρα σαν διάττοντες αστέρες, ένα θεαματικό πέρασμα φωτός από τα ουράνια μια λάμψη αιωνιότητας, και σε μια στιγμή εξαφανίζονται, αφήνοντας πίσω μόνο μια ανάμνησηˑ την υποψία ενός τέλειου καλοκαιριού..

Με το τέλος του καλοκαιριού έφτασε και η ώρα για τον Α. να φύγει, να γράψει για το επόμενο μέρος που θα μάγευε τους αναγνώστες του.. Έφυγε με μισή καρδιά, ξέροντας ωστόσο ότι αυτό ήταν το τίμημα της ζωής που είχε επιλέξει. Από 'δω και πέρα τα άρθρα του δε θα ήταν ποτέ ξανά ίδια.. Με μια δόση μελαγχολίας, αλλά με πολύ περισσότερη έμπνευση από τη μούσα που άφησε πίσω του, δεν άργησε να πάρει προαγωγή και να χαράξει πορεία και σε μέρη του εξωτερικού.. Η ανάμνηση εκείνου του καλοκαιριού δε θα έσβηνε ποτέ από μέσα του, μαζί με την υπόσχεση ενός γράμματος που δεν ήρθε ποτέ.. Ήταν πολλές οι στιγμές που αναρωτήθηκε αν ήταν αληθινή ανάμνηση ή φενάκη, μέσα του όμως ήξερε την αλήθεια..

Η Κ. πληγωμένη γύρισε στην καθημερινότητα, και άρχισε την άσκησή της ως δικηγόρος. Μετά την παρέκκλιση εκείνου του καλοκαιριού, επέστρεψε στις προσδοκίες, τα δέκα ΟΧΙ της. Εκείνο το ναι την έκανε να πιστέψει στη σιγουριά των όχι. Μαζί με το ναι ξεχάστηκε και η υπόσχεση εκείνου του γράμματος. “Θέλω εσύ να μου στείλεις πρώτη, να μπεις στη διαδικασία να γράψεις.. Έτσι μόνο θα ξέρω ότι είσαι στο σωστό δρόμο” της είχε πει. Έθαψε την υπόσχεση σ' ένα κρυφό συρτάρι μαζί με τη φωτογραφία τους και τις αναμνήσεις της, αποφασισμένη να μην το ανοίξει ποτέ.

Χώρισαν μ' ένα φιλίˑ αποχαιρετισμός και υπόσχεση μαζί

Δύο μήνες μετά...

Δύο μήνες μετά, βρέθηκε εξαντλημένη απ' τη ρουτίνα της ζωής της, να σείεται όλο της το είναι λαχταρώντας τη φυγή. Μια φυγή σαν τη δική του. Μια ακατανίκητη επιθυμία να κυνηγήσει το κοινό τους όνειρο.

Δύο μήνες μετά, ο Α. της “έστειλε” την απάντηση στην ερώτηση που δεν τόλμησε να ρωτήσει.

Όταν έπεσε στα χέρια της το αγαπημένο της περιοδικό, το θεώρησε μια υπέροχη φυγή απ' τη δική της πραγματικότητα. Ήξερε από ποιο άρθρο θα άρχιζε, παρόλο που θα της θύμιζε εκείνον.. Αυτό που δεν είχε μάθει ακόμη ήταν ότι ο “μικρός πρίγκηπας” ήταν ο Α. Ο ίδιος άνθρωπος που είχε μαντέψει ότι ο αγαπημένος της ήρωας είναι ο φιλόσοφος-εξερευνητής μικρός πρίγκηπας που ψάχνει το μυστικό της αγάπης.

“Πώς να το ήξερε άραγε” δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τη σκέψη της

μια εικόνα εκείνης της βραδιάς εμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά στα μάτια της

κι ένα ρίγος -σαν το δικό του χάδι- διαπέρασε τη σπονδυλική της στήλη

Διαβάζοντας το άρθρο δεν πίστευε στα μάτια της. Η αλήθεια της ζωής της, η ιστορία του έρωτά τους, ο πόνος της(δικός της και δικός του), όλα γραμμένα στο χαρτί, σ' ένα άρθρο του αγαπημένου της ταξιδιωτικού περιοδικού και ο “μικρός πρίγκηπας” ο αγαπημένος της.

Άραγε γι' αυτό να την είχε αγγίξει τόσο ο συγγραφέας? Να ήταν μοίρα ή αδερφές ψυχές?

Έσκισε τη σελίδα και την έβαλε στο ημερολόγιό της, μαζί με την άλλη.. Διαβάζοντας αυτά τα λόγια ήξερε πλέον τι έπρεπε να κάνει. Ήξερε τι ήταν αυτό που την έτρωγε τόσο καιρό. Ήξερε ότι είχε έρθει ο καιρός ν' ανοίξει τα δικά της φτερά. Να δεχτεί το ναι και ν' αποδεσμευτεί. “Τι να το κάνεις το μέλλον χωρίς παρόν?” της είχε πει εκείνο το βράδυ, τώρα καταλάβαινε ότι είχε δίκιο. Τώρα καταλάβαινε ότι το καλοκαίρι έπρεπε να τελειώσει για ν' αρχίσει το επόμενο κεφάλαιο στη ζωή της. Τώρα καταλάβαινε γιατί περίμενε να του γράψει αυτή -αυτός της είχε ήδη γράψει.

Ίσως η μοίρα τους έφερνε ξανά κοντά, ίσως και όχι. Η Κ. είχε κάνει όμως την πολυπόθητη επιλογή της.

Ένα χρόνο μετά ο Α. έλαβε τελικά το γράμμα που περίμενε..

Ένα καλοκαίρι τόσο διαφορετικό απ' όλα τ' άλλα...

Όλα άρχισαν μ' ένα φιλί και τελείωσαν έτσι..

Ο έρωτας.. Ένα θέμα για σύντομο διήγημα.

Μια φορά κι ένα καλοκαίρι...