Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

Ανέκφραστη Μαριονέτα

Εκείνη τη μέρα μου μίλησε ο καθρέφτης. 

Κοίταξα το μαύρο ρυάκι που αυλάκωνε το μάγουλό μου. «Πρέπει να βγάλουν επιτέλους μια μάσκαρα 'όχι πια δάκρυα'», σκέφτηκα, και με μια αποφασιστική κίνηση έσβησα από το πρόσωπό μου το θρασύ δάκρυ, το κρυφό συναίσθημα που δεν κατάφερα να συγκρατήσω.

Φόρεσα τη μάσκα μου ξανά. Έγινα πάλι εκείνη η ανέκφραστη μαριονέτα.

Σχόλια

  1. "Φόρεσα τη μάσκα μου ξανά. Έγινα πάλι εκείνη η ανέκφραστη μαριονέτα."

    <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό είναι από τα πιο πρόσφατα κομμάτια που έχω γράψει, το φετινό χειμώνα. Ήμουν εγώ η ίδια σε περίεργη φάση όταν το έγραφα, γι' αυτό -παρόλο που είναι μικρούλι- το αγαπώ πολύ..

      Χαίρομαι που σου άρεσε <3

      Διαγραφή
    2. Παρόλο που είναι μικρούλι αποδίδει τόσα πολλά!!! Και αυτό το κάνει και ξεχωριστό <3

      Διαγραφή
    3. Η αλήθεια είναι ότι εκείνη τη στιγμή προσπάθησα να χωρέσω τόσα πολλά σωρευμένα συναισθήματα μέσα σε λίγες γραμμές, απλά και μόνο για να τα πετάξω από μέσα μου

      Διαγραφή
    4. Kαι το αποτέλεσμα είναι πανέμορφο! <3

      Διαγραφή
  2. Πολυ ομορφα και γεματα συναισθηματα οσα μοιραστηκες μαζι μας εδω σημερα! Ομολογω πως το Αγαπης Συνθηματα το ξεχωρισα ιδιαιτερα, για την τρυφεροτητα αλλα και την αληθεια του. Φιλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ γλυκιά μου πεταλούδα για τα καλά σου λόγια! Φιλάκια

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Δέκα τοις εκατό

«Ο άνθρωπος χρησιμοποιεί μόνον το δέκα τοις εκατό των δυνατοτήτων του εγκεφάλου του. Συγκρατήστε αυτήν την πληροφορία, θα σας χρειαστεί αργότερα». Με αυτά τα λόγια την υποδέχτηκε η δόκτωρ Περνέλ στο γραφείο της. Η κυρία Έβανς την παρακολουθούσε με καχυποψία. Δεν ήταν μονάχα η ριζοσπαστική κλινική έρευνα, στην οποία δέχτηκε να λάβει μέρος, που την τρόμαζε. Περισσότερο δυσκολευόταν να εμπιστευτεί τη νεαρή γυναίκα απέναντι της. Ήταν εκ φύσεως επιφυλακτική απέναντι σε επιστήμονες με ηλικία αντιστρόφως ανάλογη με τα ακαδημαϊκά και επαγγελματικά τους επιτεύγματα. Δεν καταλάβαινε πώς ένα παιδί, που βρισκόταν στο πανεπιστήμιο πριν από μερικά χρόνια, θα μπορούσε να επιτύχει εκεί που απέτυχαν επιστήμονες που κουβαλούν δεκαετίες εμπειρίας και μελέτης. Η Νικόλ Περνέλ ήταν διδάκτωρ στο πεδίο της Νευροεπιστήμης και διευθύντρια του τμήματος Νευροβιολογίας του κέντρου βιοϊατρικής έρευνας Ρ.Α.Κ. Στα 35 της χρόνια είχε ήδη ένα βιογραφικό που θα ζήλευαν πολλοί συνάδελφοι της. Φυσικά, δε θα είχε καταφ

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΚΡΑΥΓΗΣ

[ Page 1 ] 6 του Σεπτέμβρη 2019. Ώρα 10 και 31 πρώτα λεπτά. Χτυπάει το τηλέφωνο. Φέρει τα νέα που ήξερα, που περίμενα, που έτρεμα. Ώρα να φύγω. Σηκώνομαι, μα η θολούρα μου με οδηγεί στο νεροχύτη. Αντί να ψάχνω εισιτήρια, πλένω πιάτα. Σκέψη αδιανόητη να φύγω τρεις μέρες και να αφήσω τα πιάτα λερωμένα. Θυμάμαι τα εσώρουχα που από χθες είχα βάλει να μουλιάζουν. Θα φύγω και θα τους αφήσω πλυμένα βρακιά στην απλώστρα. Κάτι να με θυμούνται τις 3 ημέρες που θα λείψω. Κοιτάω τη βαλίτσα μου. Έτοιμη αποβραδίς. Σαν να το ήξερα. Σαν να περίμενα αυτή την πρωινή κλήση. Ο χθεσινός πυρετός έπεσε σήμερα το πρωί, τόσο ξαφνικά όσο ανέβηκε. Σαν να ένιωθα ότι κάτι ερχόταν, αλλά το σώμα μου δε μπορούσε να αναγνωρίσει τον εχθρό, πολεμώντας τον με το μόνο τρόπο που ήξερε: τον πυρετό. Η ώρα έχει πάει 12. Τα εισιτήρια κλείστηκαν, η λάντζα πλύθηκε, τα βρακιά απλώθηκαν. Έχω κάνει μπάνιο. Για κάποιο λόγο αδιανόητο το μυαλό μου απασχολεί μια κρέμα σώματος. Γιατί μου είναι απαραίτητο να

Μια κακή ιδέα...

Μια κακή ιδέα... Ο έρωτας κι ο θάνατος είναι για τους γενναίους... Μα ήμασταν δειλοί αγάπη μου. Εμείς οι δυο πολεμιστές, σε ανέλπιδη μάχη. Μια καρδιά για λάφυρο. Δεν ήταν έρωτας αυτό που ζήσαμε, ήτανε μια κακή ιδέα. Ο μικρός φτερωτός θεός κοιτούσε αλλού κι εμείς βιαστήκαμε να κάνουμε το λάθος. Αθόρυβα, σαν δυο ύπουλοι εγκληματίες. Θέαμα γελοίο συνάμα και τραγικό. Η μάχη αυτή αέναη, δε σταματά ούτε μετά τη νίκη. Σύντομα έμαθα ότι ο έρωτας δεν έχει νικητή. Κάποιες λέξεις φτιάχτηκαν για να ακούγονται μόνο με τη φωνή σου... Άργησα να το μάθω. Βιάστηκες να το ξεχάσεις. Έτσι αθόρυβα όπως άρχισαν όλα, έτσι ήταν γραφτό να τελειώσουν. Μοίρα; Δεν ξέρω αν πιστεύω στη μοίρα. Φυσικό επακόλουθο θα σου πω. Πάλι δε θα πεις τίποτα. Δεν πειράζει. Έχω συνηθίσει τις σιωπές.. Άλλη μια νύχτα θα μιλώ με σκιές και φαντάσματα. Άλλη μια νύχτα που εσύ δε θα 'σαι εδώ. Άλλη μια νύχτα που σε μισώ. Γιατί δε μ' άφησες να σ' αγαπ