Κοιτάζω
τον εαυτό μου από ψηλά. Μέσα στην ανθρώπινη
μιζέρια και την ανασφάλεια. Μια τελειότητα
με όλη του την ατέλεια. Διακρίνω μια
αλήθεια που αγνοούσα τόσα χρόνια.
Σκοτεινή κι αυτή, σαν κι εμένα. Και κάπως
έτσι κατάλαβα.. Ίσως εγώ να ήμουν ο
καταραμένος μου ποιητής. Φυλαγμένος
στην ανωνυμία του, κρυφός μες το πλήθος.
Προσπαθώντας με ουίσκι και στίχους να
μουδιάσει τα συναισθήματα του. Ο καπνός
να κυκλώνει τις λέξεις και να τους δίνει
νέα ερμηνεία. Μόνος περιτριγυρισμένος
απ' τους πολλούς. Μια ψυχή ακατανόητη.
Πολεμώντας απλώς να ξεχάσει..
Μόνοι στο μαζί. Ζητώντας το λίγο γιατί το πολύ δεν αρκεί. Πένητες του έρωτα σε μιας νυχτιάς κραιπάλη ξοδεύοντας αλόγιστα ηδονική σαμπάνια και έναστρα φιλιά. Καρτερικά και μυστικά προσμέναμε του έρωτα και της σκιάς του πόθου μονοπάτι. Η ανάσα σου στην κλείδα μου δίνει πνοή στο άδειο κέλυφος. Στο στήθος που βρυχάται. Ακολουθώ δαγκωματιές - χάρτης ευλαβικός των λάφυρων της σάρκας σου. Εγώ ο ταπεινός προσκυνητής το θείο θαύμα από τα χείλη σου ζητώ να μεταλάβω. Το σώμα μου στο σώμα σου. Διψά. Αναριγεί. Και φλέγεται. Γυμνή, πριν καν τα ρούχα μου πετάξω. Τα χέρια σου σμιλεύουν στο κορμί μου νέα ιδιότητα. Στις γλώσσες όλων των εθνών και των ανθρώπων γράφουν επάνω στο Συντελεσμένο Μέλλοντά μου. 12.03.2020
Μαγεμένη από την αλήθεια της ανάρτησης! Και ας γίνω λίγο γραφική, από την ταύτισή μου μαζί της! <3
ΑπάντησηΔιαγραφήΤολμώ να ομολογήσω ότι ίσως και να φανεί γραφική η ταύτιση μας -παρόλο που με χαροποιεί κάθε φορά :)
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά!
Όταν ανακαλύπτουμε τη σκοτεινή πλευρά του εαυτού μας....Αυτά ακριβώς τα συναισθήματα...!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε θα έλεγα ότι πρόκειται τόσο για ανακάλυψη, όσο για την αποδοχή μιας ήδη γνωστής αλήθειας...
Διαγραφή